Οι Atomic Rooster προέκυψαν από τη διάλυση των αρχικών Crazy World of Arthur Brown, με τον Vince Crane (Hammond) και τον προ-ELP Carl Palmer (ντραμς) να ενώνονται με τον Nick Graham για να σχηματίσουν ένα νέο συγκρότημα. Ο Palmer και ο Graham φεύγουν, αντικαθίστανται από τον Paul Hammond και τον John DuCann αντίστοιχα και οι Rooster μπαίνουν στη χρυσή τους περίοδο στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα, με επιτυχίες όπως το Tomorrow Night και την κυκλοφορία του κλασικού άλμπουμ τους, Death Walks Behind You, το οποίο αποδείχθηκε το αποκορύφωμα της καριέρας τους. Αλλά μετά την αποχώρηση του DuCann, παρά τις αρκετές αλλαγές προσώπων, η παρακμή τους ήταν αναπόφευκτη. Οι Rooster επανασχηματίστηκαν το 2016, όταν η χήρα του Vincent Crane δίνει στον Steve Bolton (τον αντικαταστάτη του John DuCann στην κιθάρα) την άδεια να χρησιμοποιήσει το όνομα του συγκροτήματος και το Circle The Sun είναι το πρώτο άλμπουμ μετά την αναγέννησή τους, αλλά και το πρώτο άλμπουμ τους μετά από περίπου τέσσερις δεκαετίες
Με επικεφαλής τον θρυλικό Steve Boltz Bolton στην κιθάρα και τα φωνητικά, και με frontman τον Adrian Gautrey (πλήκτρα και φωνητικά), με τον Shugg Millidge στο μπάσο και τον Paul Everett στα τύμπανα, το άλμπουμ διοχετεύει το πνεύμα του πρωτο-metal αριστουργήματός τους Death Walks Behind You των αρχών της δεκαετίας του '70, ενώ χαράζει ένα φρέσκο μονοπάτι με σύγχρονες ηχητικές υφές. Με αυτή τη σύνθεση έχουν ταξιδέψει σε όλη τη Βρετανία και σε πολλές χώρες της Ευρώπης δίνοντας συναυλίες και συμμετέχοντας σε μεγάλα φεστιβάλ. Αυτή η ενέργεια των ζωντανών τους εμφανίσεων διοχετεύτηκε και στο στούντιο. Ακούγοντας το Circle the sun αντιλαμβάνεσαι ότι ακόμη και η ηχογράφηση πρέπει να έγινε με τον παλιό, παραδοσιακό τρόπο: Μπαίνουμε στο στούντιο, ηχογραφούμε, χωρίς πολλά-πολλά, τα τραγούδια και σε μια βδομάδα ολοκληρώνουμε τον δίσκο.
Ο ένδοξος ήχος του Hammond με τον οποίο συνδέθηκαν οι Atomic Rooster εκείνη την εποχή είναι πάλι στο προσκήνιο εδώ. Η τρέχουσα σύνθεση έχει κατορθώσει να αναπαράγει τον ήχο των 70s σχεδόν άψογα. Αυτό είναι εμφανές από το εναρκτήριο κομμάτι Fly Or Die, ένα κομμάτι με υπέροχα πλήκτρα που θα ταίριαζε εύκολα σε οποιοδήποτε από τα τρία πρώτα άλμπουμ τους. Ακολουθεί το ομότιτλο κομμάτι Circle The Sun, το οποίο έχει την αίσθηση των Uriah Heep των αρχών της δεκαετίας του εβδομήντα. Το Rebel Devil και το First Impressions είναι δύο συμπαγή ροκ κομμάτια, καθένα από τα οποία θα μπορούσε να γίνει καλό single, ενώ ο ρυθμός επιβραδύνεται με τη δυναμική μπαλάντα Never 2 Lose, η οποία χαρακτηρίζεται από τον παλλόμενο ήχο στα ντραμς και τα ζωηρά πλήκτρα. Το No More θα μπορούσε να είναι ένα outtake από το Death Walks Behind You, όπως και το αργό Pillow, με τις doom οργανικές συγχορδίες του.
Συμπερασματικά το Circle The Sun έχει τον ήχο και την αίσθηση ενός άλμπουμ στο οποίο ο Vincent Crane και ο John DuCann θα ήταν ευτυχείς να συμμετάσχουν. Δεν υπάρχει υπερβολή, ούτε εκτεταμένο σόλο, απλά ευχάριστο παίξιμο από τέσσερις τύπους που έχουν αιχμαλωτίσει την ατμόσφαιρα των αρχών της δεκαετίας του εβδομήντα αρκετά πειστικά.
Θόδωρος Τερζόπουλος
12/11/25
Ίσως το καλύτερο άλμπουμ παλαιού συγκοτήματος. Καιρό είχα να ακούσω τόσες φορές συνεχόμενες ένα δίσκο.
ΑπάντησηΔιαγραφή