Το Wonderwall περιλαμβανόταν στο δεύτερο άλμπουμ των Oasis, με τίτλο (What's the Story) Morning Glory?, που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1995. Μαζί με το Don’t Look Back in Anger, που περιεχόταν στο ίδιο άλμπουμ, όχι απλώς εκτόξευσε τη διεθνή φήμη των Oasis, αλλά και τους καθιέρωσε ως τους σημαντικότερους εκπρόσωπους της Britpop κατά τη δεκαετία του ’90. Ακριβώς στην εποχή, που η grunge έχει κατακυριεύσει την παγκόσμια μουσική σκηνή, χάρη σε καθαρά αμερικάνικα σχήματα, όπως οι Nirvana και οι Pearl Jam, οι Oasis καταφέρνουν, με το 2ο άλμπουμ τους, να επαναφέρουν στον μουσικό χάρτη τα βρετανικά συγκροτήματα. Ειδικά το Wonderwall διέγραψε μια εκπληκτική τροχιά, χτυπώντας top 10 σε δεκαπέντε χώρες ταυτόχρονα! Ενδεικτικά, να αναφέρουμε ότι πήγε Νο 1 σε Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία, Νο2 σε Ηνωμένο Βασίλειο και Ιρλανδία, Νο 5 στον Καναδά και Νο 8 στις ΗΠΑ. Η ορμή του παρέσυρε και το άλμπουμ (What's the Story) Morning Glory?, που ξαφνικά αναδείχτηκε το δεύτερο πιο δημοφιλές άλμπουμ στο Ηνωμένο Βασίλειο, πίσω μόνο από το Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band των Beatles. Σήμερα, κατέχει την 4η θέση, έχοντας ξεπεραστεί, στο μεταξύ, από το Greatest Hits των Queen και το 21 της Adele.
Η επιτυχία του Wonderwall οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην απλότητά του. Ακόμα και ο πιο ατζαμής κιθαρίστας μπορούσε να παίξει εύκολα τα ακόρντα του, τόσο που, από το 1995 και εδώ, λένε ότι δεν υπήρχε δρόμος ή πλατεία ή μαγαζί ή καφετέρια, που να μην ακούσεις κάποιον πλανόδιο μουσικό να παίζει αυτό το τραγούδι.
ΠΩΣ ΓΡΑΦΤΗΚΕ
Να πούμε, πρώτα απ’ όλα, ότι ‘Wonderwall’ (τοίχος των θαυμάτων) είναι ο πίνακας (από φελλό ή φελιζόλ, συνήθως) που κρεμάμε στον τοίχο και πάνω του κολλάμε -κυρίως- τους αγαπημένους μας ήρωες (αθλητές, μουσικούς, ηθοποιούς, κλπ). Μεταφορικά, αποκαλούμε wonderwall ένα πρόσωπο, που έχουμε διαρκώς στο μυαλό μας, κάποιον στον οποίο στηρίζουμε τις ελπίδες μας ή που προσδοκούμε τη λύτρωση. Εδώ, ο Noel Gallagher αναφέρεται στην τότε κοπέλα του, την Meg Mathews, την οποία θεωρεί ως το δικό του wonderwall. Το δηλώνει ο ίδιος σε μια συνέντευξή του: «Αναφέρομαι στο κορίτσι μου. Εκείνη την εποχή ήταν άνεργη και έβλεπε την τύχη της να την έχει εγκαταλείψει. Κι εγώ προσπαθώ να την ενθαρρύνω, να την κάνω να μην ανησυχεί». Αργότερα ο Noel παντρεύτηκε την Meg Mathews. Αργότερα την χώρισε. Αργότερα δήλωνε ότι οι στίχοι δεν αναφέρονται σ’ αυτήν, αλλά σε κάποιο φανταστικό πρόσωπο. Ζαβολιάρης ο Noel!
Ο αρχικός τίτλος του τραγουδιού ήταν Wishing Stone κι αναφερόταν σε μια εφήμερη γνωριμία του Noel, μια κοπελίτσα που του χάρισε μια … πέτρα που κουβαλούσε μαζί της, για να έχει κάτι ο Noel να τη θυμάται. «Το βρήκα έξοχο τίτλο και στήριξα το τραγούδι πάνω σ’ αυτόν», θυμόταν αργότερα ο Noel Gallagher, «μέχρι που, κάποια στιγμή, πρόσεξα ότι η μελωδία του τραγουδιού έφερνε πολύ στο Wonderwall Music’ που είχε γράψει ο George Harrison το 1968. Ενθουσιάστηκα! Είχα επιτέλους σύνδεση με τους Beatles! Και αμέσως, μετονόμασα το τραγούδι».
Μικρή παρένθεση: Το Wonderwall Music είναι ένα ορχηστρικό άλμπουμ του George Harrison, που αποτέλεσε το soundtrack της ταινίας ‘Wonderwall – from Psychedelia to Surrealism’, με πρωταγωνίστρια την Jane Birkin. Η ταινία αφορά έναν τύπο, εμμονικό με την Birkin, ο οποίος μένει δίπλα της και γεμίζει την μεσοτοιχία με τρύπες, για να μπορεί να την παρακολουθεί συνεχώς. Αυτή η μεσοτοιχία λοιπόν ήταν το wonderwall του πρωταγωνιστή. Η ταινία ήταν αποτυχία, όμως το OST έμεινε στην ιστορία, ως το πρώτο σόλο άλμπουμ ενός Beatle.
Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε στα Rockfield Studios της Ουαλίας, στο πλαίσιο της ηχογράφησης του άλμπουμ Morning Glory, τον Μάιο του 1995. Η παραγωγή ήταν του Noel Gallagher και του Owen Morris, οι οποίο εφάρμοσαν την τεχνική brickwalling στην ηχογράφηση, για να ενισχύσουν τον ήχο εγγραφής, σε βαθμό παραμόρφωσης. Ήταν μια μέθοδος πολύ δημοφιλής στη δεκαετία του ’90. Βασικός τραγουδιστής εδώ είναι ο Liam Gallagher, αφού ο Noel επέλεξε τελικά να τραγουδήσει ο ίδιος το Don’t Look Back in Anger οπότε η θέση του κυρίως τραγουδιστή ήταν διαθέσιμη για τον Liam.
Το αρχικό βίντεο κλιπ σκηνοθετήθηκε από τον Nigel Dick στο Woolwich του Λονδίνου, στις 30 Σεπτεμβρίου 1995. Από το βίντεο απουσιάζει ο μπασίστας του γκρουπ, ο Paul Guigsy McGuigan, που είχε αποσυρθεί προσωρινά λόγω υπερκόπωσης. Στη θέση του είχε έρθει προσωρινά ο Scott McLeod, ο οποίος εμφανίζεται στο βίντεο μαζί με τους υπόλοιπου τέσσερεις Oasis. Το βίντεο αυτό κέρδισε το βραβείο του British Video of the Year για το έτος 1996.
Το video παρουσιάζει τα μέλη της μπάντας να πηγαινόρχονται, να σηκώνονται και να κάθονται, ώσπου στο τέλος οι Noel, Alan White και Scott McLeod φεύγουν για τα καλά, ενώ ο Liam και ο Paul "Bonehead" Arthurs μένουν στις θέσεις τους.
ΔΙΚΑΙΟΠΟΛΙΣ
5/7/25
Δημοσίευση σχολίου