ΚΟΙΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Η βασική ιδιαιτερότητα του Good το be Bad ήταν η ….χρονολογία κυκλοφορίας του αφού κυκλοφόρησε 11 ολόκληρα χρόνια μετά το τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος Restless Heart(1997) και 8, μετά το προσωπικό του Coverdale, Into the Light(2008). Άρα είχαμε ένα συγκρότημα σε διάλυση και την επαναφορά τους στο δισκογραφικό και συναυλιακό γίγνεσθαι σε μια εποχή που το hard/heavy ήταν υπό διωγμό.
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Μπορεί το "Best Years" που ανοίγει το άλμπουμ να μην είναι το τραγούδι που θα «φορτώσει» τον ακροατή αλλά η συνέχεια είναι ιδιαίτερα καλή με τα "Can You Hear the Wind Blow", "All I Want All I Need", «All for Love" και “Summer Rain” με τα 3 τελευταία να παραμένουν για χρόνια στο set list των περιοδειών τους ενώ το “Lay down your love”είναι γραμμένο πάνω στην κλασική συνθετική μανιέρα με τα κοψίματα, αλλά έχει μια περίεργη γοητεία που μου αρέσει. Γενιά ο ήχος που βγάζουν είναι αψεγάδιαστός(κιθαρίστες οι Doug Aldrich και Reb Beach, μπασίστας ο Uriah Duffy-θέλω να γνωρίσω το νονό σου-, πλήκτρα ο Timothy Drury και ντράμερ ο Chris Frazier, με πρωταγωνιστή τον David Coverdale που η φωνή του έχει αποκτήσει ένα γρέζι που μου θύμισε Bonnie Tyler!) με την παραγωγή να είναι επίσης άψογη. Βέβαια, εκείνο που απασχολεί εμάς είναι τα τραγούδια, οι μελωδίες, τα σόλο, που τηρουμένων των αναλογιών είναι σε καλό επίπεδο. Και κάτι για το τέλος: Ακούγοντας ξανά και ξανά το άλμπουμ, νομίζω ότι το "Can You Hear the Wind Blow" είναι από τα μεγάλα κομμάτια του δίσκου αλλά η φωνή του Coverdale ΣΕ ΟΛΑ τα τραγούδια είναι χαμηλότερη από αυτήν που ξέραμε. Ή κάνω λάθος; Πάντως παραμένει κοντά στις blues rock ρίζες του που διαρκώς….εξορύσσει. Κολασμένο δεν λες το Good to Be Bad αλλά καλό σίγουρα.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Την κυκλοφορία του ακολούθησε παγκόσμια περιοδεία, που τελείωσε στις 14 Ιουνίου 2019 στο Donington Park. Δισκογραφικά, χρειάστηκαν να περάσουν 3 χρόνια για να κυκλοφορήσουν το Forevermore(2011).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
17/3/23
Την άλλη Παρασκευή: UFO - Heavy Pettin'
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΙΛΗΣ ΓΙΑ ΤΟ GOOD TO BE BAD
Από τον Ιούνιο του 2003 που μας επισκεύτηκαν για πρώτη φορά οι Whitesnake σε δυο καταπληκτικές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, περιμέναμε να κυκλοφορήσουν νέο υλικό. Αυτό δειλά -δειλά έγινε το 2006 στο live album Live in the shadow of the blues, όπου περιλάμβανε ένα E.P. με 4 καινούργια τραγούδια, τα οποία έδειξαν την μπάντα σε πολύ καλή φόρμα, με το Ready to Rock να ξεχωρίζει.
Το νεο album Good to be bad τελικά κυκλοφορησε το 2008 και δεν διέψευσε τις προσδοκίες μας.
Μέσα σ"αυτό βρίσκουμε σφιχτοδεμένες γρήγορες συνθέσεις, αλλά και μπαλάντες, με τον κλασικό Whitesnake ήχο να ισορροπεί ανάμεσα στo blues και το hard Rock της εποχής των Slide it in, και Restless Heart. Συνολικά ακούγεται ολόκληρο το album πολύ ευχάριστα με τη φωνή του David Coverdale σε πολύ καλή κατάσταση, αλλά και το συγκρότημα αποδίδει άρτια τις πραγματικά καλές συνθέσεις. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να κάνουμε στις κιθάρες των Doug Aldrich και Reb Beach, των οποίων το παίξιμο είναι υψηλού επιπέδου καθώς και αντάξιο της Whitesnake παράδοσης. Υπάρχουν πολλές καλές στιγμές στο album και θα ξεχωρίσω τα Best Years, Can you hear the wind blow, Good to be bad, 'Till the end of time, All I want all I need και Summer rain. Τέλος, στο album μπήκε και μια καταπληκτική νέα live εκτέλεση του κλασικού από τα 70s 'Take me with you'.
Ο Γιώργος Φίλης είναι disc jockey Le Roi Ηλιούπολης και ήταν παραγωγός στο web radio του Rockmachine.gr
Δημοσίευση σχολίου