UGLY KID JOE - AS UGLY AS THEY WANNA BE EP (1991) AMERICA'S LEAST WANTED (1992): ΔΙΑΤΤΟΝΤΕΣ ΑΣΤΕΡΕΣ Ή ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΙ ΑΠO ΤΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ;

 

Οι Ugly Kid Joe έκαναν την ξαφνική τους εμφάνιση στο χρονικό σημείο μεταξύ της πτώσης του sleaze/glam/hair metal και της σταδιακής εμφάνισης των alternative/grunge συγκροτημάτων, τα οποία θα δημιουργούσαν σε λίγους μήνες την «νέα τάξη πραγμάτων» στη μουσική βιομηχανία. Κανείς δεν κατάλαβε πότε και πώς ξεφύτρωσαν αλλά έγιναν πασίγνωστοι και δυνατό όνομα με το EP τους As ugly as they wanna be και κυρίως με το βίντεο του τραγουδιού τους “Everything about you” που κατέληξε να έχει τρελό airplay στο MTV.
    Δημιουργήθηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1980, στo Palo Alto της California, μια πόλη κοντά στο γνωστό Bay Area του San Francisco. Το πρώτο τους όνομα ήταν Overdrive, που στη συνέχεια άλλαξε σε Suburban White Alcoholic Trash για να καταλήξει στο Ugly Kid Joe, που το εμπνεύστηκαν ως παρωδία του ονόματος Pretty Boy Floyd, μιας glam metal μπάντας για την οποία θα άνοιγαν μια συναυλία στην Santa Barbara. Τελικά η συναυλία ακυρώθηκε αλλά τους έμεινε το όνομα!
    Μετά τις καθιερωμένες αλλαγές μελών, σταθεροποίησαν τη σύνθεσή τους στους Whitfield Crane (φωνητικά), Klaus Eichstadt (κιθάρα), Roger Lahr (κιθάρα), Cordell Crockett (μπάσο) , Mark Davis (ντραμς) και υπέγραψαν με την Mercury, κυκλοφορόντας τον Οκτώβριο του 1991 το EP As Ugly as they Wanna be.


    O δίσκος κέρδισε αμέσως την προσοχή και τις εντυπώσεις, ουσιαστικά για το ύφος των τραγουδιών του που ήταν ένα υβρίδιο sleaze/funk metal με δόσεις από garage/post punk και ολίγη από alternative, συμπληρωμένο με χιουμοριστικούς και χαβαλεδιάρικους στίχους. Την όλη χαλαρή εικόνα ενίσχυε και το εξώφυλλο του EP στο οποίο εικονίζεται ένα βρωμόπαιδο με υψωμένο το μεσαίο δάχτυλο του δεξιού του χεριού, ενώ στο άλλο χέρι κρατάει ένα μπουκάλι μπίρα που την κρύβει πίσω από την πλάτη του. Το οπισθόφυλλο είναι ακόμη πιο χύμα, με το κωλοπαίδι να έχει βάλει ένα δυναμίτη στον πρωκτό μιας γάτας και να την κυνηγάει με έναν αναπτήρα για να ανάψει το φυτίλι!

 Κορυφαία επιτυχία του EP ήταν το κομμάτι και single “Everything About You”, ένα χαρακτηριστικό του όλου ύφους τους τραγούδι και με ένα βίντεο σε παρόμοια φάση που δείχνει τη μπάντα να παίζει στην παραλία, χύμα και ωραία, ενώ  κάποιος περιφέρει και μια φουσκωτή κούκλα του σεξ! Από τα υπόλοιπα πέντε κομμάτια του δίσκου (ΟΚ, έξι, αν συμπεριλάβουμε και το τελευταίο, “Heavy Metal”, μια «φασαρία» 30 δευτερολέπτων) κανένα δεν υστερεί, με το εναρκτήριο, “Madman”, να είναι από τα κορυφαία, με στίχους που αναφέρονται σε έναν ψυχάκια που κάνει επίθεση στη Disneyland την ώρα που όλοι διασκεδάζουν. Τέλειο και το «ραπαριστό» “Whiplash Liquor”, που οι τέσσερις πρώτες λέξεις των στίχων του είναι το παλιό όνομα της μπάντας (Suburban white alcoholic trash), άψογο και το “Too Bad”. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι βέβαια το “Sweet Leaf/Funky Fresh Country Club”, που όπως είναι κατανοητό, το πρώτο μισό είναι διασκευή του γνωστού τραγουδιού των Black Sabbath ενώ το δεύτερο μισό ένα αρκετά καλό funkοειδές τραγουδάκι.
    Το EP έκανε τρελή επιτυχία και σ’ αυτό βοήθησε τόσο η χαλαρή, αυθάδικη, αλητήρια και χιουμοριστική αίσθηση που έβγαζε , όσο και  η διάρκειά του (25 λεπτά περίπου) που δεν κούραζε καθόλου. Θυμάμαι ότι την εποχή που κυκλοφόρησε, είχα «σκαλώσει» άσχημα μαζί του και είχα πωρωθεί τόσο που, ενώ το είχα αγοράσει σε κασέτα το πήρα και σε βινύλιο για καβάτζα σε περίπτωση που αλλοιωθεί η κασέτα! Το δισκάκι, δικαιωματικά, έφτασε στη θέση 4 του Billboard και έγινε 2 φορές πλατινένιο , πράγμα που συνέβαινε πρώτη φορά σε EP. Αλλά και το single έκανε καλή πορεία, φτάνοντας στο Νο 9 του Billboard.
    Η μεγάλη αποδοχή που γνώρισε το As ugly as they wanna be , έκανε επιτακτική την άμεση κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ και έτσι , ένα χρόνο μετά, τον Σεπτέμβριο του 1992 βγαίνει το (ουσιαστικά) ντεμπούτο της μπάντας με τίτλο America’s Least Wanted. Με το «καλημέρα» και λόγω των μεγάλων προσδοκιών που είχαν οι οπαδοί της μπάντας, το “America’s ...” πούλησε 600.000 κομμάτια στις ΗΠΑ και έφτασε μέχρι την θέση 27 του Billboard.   Η «πρόκληση» και η αλητεία του βρωμόπαιδου συνεχίζεται κι εδώ , όπου το βλέπουμε να φιγουράρει στο εξώφυλλο ως Άγαλμα της Ελευθερίας, αλλά αντί να κρατάει πυρσό στο δεξί χέρι, έχει υψωμένο το μεσαίο του δάχτυλο και αντί στο αριστερό χέρι να κρατάει τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, κρατάει ένα πορνοπεριοδικό! Όπως ήταν αναμενόμενο, το εξώφυλλο δημιούργησε κάποιο πρόβλημα, με ορισμένες αλυσίδες καταστημάτων δίσκων να αρνούνται να το πουλήσουν. Έτσι βγήκε και ένα δεύτερο εξώφυλλο, με το κωλόπαιδο να είναι φιμωμένο, δεμένο, το δεξί του χέρι κολλημένο σε γροθιά με μονωτική ταινία, τα πόδια του δεμένα με αλυσίδες και το μπουκάλι μπίρας που κρατούσε στο EP, να είναι σπασμένο με την μπάλα της αλυσίδας!
   Πέρα όμως από το χιούμορ του εξωφύλλου τα πράγματα στην ουσία του άλμπουμ (τα τραγούδια) είναι λίγο διαφορετικά απ’ ό,τι αναμενόταν. Η ανεμελιά, ο χαβαλές , η αλητεία, η αυθάδεια έχουν περιοριστεί, τα τραγούδια δεν έχουν τη σπιρτάδα και την ένταση αυτών του EP και στο γενικό ύφος έχει προστεθεί μια μεγαλύτερη δόση από funk metal/alterntive στυλ. Αυτό δε σημαίνει ότι το άλμπουμ είναι κακό , αντιθέτως είναι αρκετά καλό στο σύνολό του, δεν έχει όμως τα κομμάτια που θα ξεχωρίσουν και θα του δώσουν την επιπλέον ώθηση όπως έκαναν το “Everything about you” ή ακόμα και το “Madman” ή το “Whiplash Liquor” για το EP.
    Ενώ ο δίσκος ξεκινάει στο χιουμοριστικό στυλ του “As Ugly…” με το πολύ καλό “Neighbor” (ένα από τα singles του άλμπουμ) , στη συνέχεια δεν καταφέρνει ποτέ να «απογειωθεί» και απλά κάνει μια «χαμηλή πτήση» με δυο-τρεις εξαιρέσεις. Τα τραγούδια κινούνται, σε γενικές γραμμές, σε mid-tempo ρυθμούς με κάποια ξεσπάσματα στα σόλο τα οποία, παρεμπιπτόντως, είναι αρκετά καλά, όπως και η συνολική κιθαριστική δουλειά. Ένα ακόμη «αρνητικό» στοιχείο του άλμπουμ είναι η μεγάλη του διάρκεια (σχεδόν μια ώρα) η οποία, μαζί με τα μεσαίας ταχύτητας τραγούδια, κάνουν το άλμπουμ κουραστικό, τόσο, ώστε να χρειάζεται να το ακούσεις σε δυο δόσεις και 2-3 φορές (αν αντέξεις) για να «χωνέψεις» τα τραγούδια και να βγάλεις κάποιο σωστό συμπέρασμα. Ούτε η συμμετοχή του Rob Halford στο δεύτερο τραγούδι “Goddamn Devil” δίνει κάτι παραπάνω αφού, ούτως ή άλλως, περιορίζεται σε μια απλή τσιρίδα του τίτλου στο ρεφρέν και τίποτα παραπάνω.
    Βέβαια, πέρα από την παραπάνω γενική αίσθηση, το άλμπουμ έχει και καλές στιγμές, όπως το “Cats in the Craddle” , πέμπτο (!) single του δίσκου και μάλιστα το πιο επιτυχημένο αφού έφτασε στη θέση 6 του Billboard και έγινε χρυσό πουλώντας 500.000 κομμάτια. Ουσιαστικά είναι ένα από τα κομμάτια που κράτησαν το άλμπουμ σε καλό επίπεδο, χωρίς να είναι μάλιστα και δικό τους καθώς είναι διασκευή τραγουδιού του Harry Chapin, ενός folk rock/pop rock μουσικού και φιλάνθρωπου της δεκαετίας του 1970. Εκτός από αυτό, ξεχωρίζουν επίσης το “Busy Bee”, άλλο ένα single και ιδιαίτερα μελωδικό κομμάτι, το σπιρτόζικο “Don’t go” που φέρνει στο στυλ των κομματιών του EP και το “Same side” ,ένα πολύ καλό τραγούδι με funky ρυθμό.


    Να σημειωθεί ότι στο τέλος το άλμπουμ ανεβαίνει λίγο με τα “Everything about you” και “Madman” που περιλαμβάνονται με ελαφρώς διαφορετικό remix ,αλλά και με το χαλαρό και ευχάριστο τραγουδάκι “Mr Recordman” που κλείνει το δίσκο.
    Παρότι το άλμπουμ - ποιοτικά - είναι υποδεέστερο του EP (είπαμε όμως! Όχι κακό), εμπορικά πήγε αρκετά καλά φτάνοντας, όπως αναφέρθηκε, στη θέση 27 του Billboard, έγινε πλατινένιο και έδωσε την ευκαιρία στην μπάντα να βγει σε περιοδεία με τον Ozzy (No more tears tour) και στη συνέχεια με τους Def Leppard στην Ευρώπη. Επιπλέον έκαναν αρκετές sold out εμφανίσεις στην Ιαπωνία, πέρασαν μια βόλτα από το MTV Video Music Awards και ήταν υποψήφιοι για το καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο Heavy Metal/Hard Rock συγκρότημα, αλλά έχασαν το «κύπελλο» από τους Pearl Jam (σημεία των καιρών…).
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ  

 Οι Ugly Kid Joe δεν έγιναν ποτέ μεγάλο συγκρότημα, καθώς η επιτυχία τους ήταν βραχύβια, πρόλαβαν όμως να χαρίσουν στους οπαδούς του σκληρού ήχου ένα EP και ένα άλμπουμ που πραγματικά ξεχώρισαν για το ιδιαίτερο ύφος τους και έλαβαν άξια ένα σημαντικό μερίδιο επιτυχίας. Δυστυχώς, την εποχή που βγήκαν, οι ανακατατάξεις στο χώρο του εμπορικού Hard Rock ήταν τέτοιες που κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν ήταν «διάττοντες αστέρες» ή μια μπάντα αδικημένη από τις τότε μουσικές εξελίξεις.

ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ

    Μπορεί από το 1993 και έπειτα να κυριάρχησε το grunge στις μουσικές εξελίξεις, όμως οι Ugly Kid Joe δεν εγκατέλειψαν. Μετά το America’s Least Wanted, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Menace to Sobriety (1995) το οποίο όμως δεν υποστηρίχθηκε ιδιαίτερα από την Mercury, η οποία έλυσε και το συμβόλαιο μαζί τους.
Στη συνέχεια, οι UKJ ίδρυσαν την δική τους εταιρεία και το 1996 κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ Motel California που πήρε χλιαρές κριτικές. Η μπάντα κατέληξε να παίζει σε όλο και μικρότερο κοινό μέχρι που το 1997 αποφάσισαν να διαλυθούν.
    Το 2010 οι UKJ αποφάσισαν να επανέλθoυν στη «ζωή» και το 2012 κυκλοφόρησαν το EP Stairway to Hell, ενώ το 2015 το τέταρτο άλμπουμ τους και πρώτο μετά από 19 χρόνια, το Uglier than they used ta be. Οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν την μπάντα να ετοιμάζει νέο δίσκο με επικείμενη κυκλοφορία εντός του 2022.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ

23/2/22




Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου