Ο Tony Iommi, βλέποντας ότι δεν βγαίνει άκρη με τα χούγια του Ozzy αποφάσισε να «ενεργοποιήσει» για μια ακόμη φορά, το Plan B, δηλαδή τους Black Sabbath με τον Dio. Στη σύνθεση ήταν αρχικά σχεδιασμένο να συμμετάσχει και ο Bill Ward αλλά ο – επίσης προβληματικός και περίεργος – ντράμερ θεώρησε ότι δεν τον εξέφραζε το μουσικό στυλ που ήθελαν να ακολουθήσουν και αποχώρησε. Στη θέση του ήρθε ο παλιός γνώριμος, Vinny Appice, με τη σύνθεση της μπάντας να είναι αυτή των άλμπουμ Mob Rules(1981) και Dehumanizer(1992), δηλαδή Tony Iommi κιθάρες, Geezer Butle μπάσο, Vinny Appice ντραμς και Ronnie James Dio φωνητικά.
Οι πρώτες ηχογραφήσεις της μπάντας ήταν τρία τραγούδια, τα Τhe Devil Cried, Shadow of the Wind και Ear in the Wall τα οποία μπήκαν στην συλλογή Black Sabbath: The Dio Years (2007). Το συγκρότημα προγραμμάτισε και περιοδεία για την προώθηση της συλλογής αλλά πριν ξεκινήσει, άλλαξε το όνομά της από Black Sabbath σε Heaven and Hell γιατί τα δικαιώματα του ονόματος ανήκαν και στους Ozzy-Ward και ο Iommi δεν ήθελε να έχει νομικά τραβήγματα με τους δυο περίεργους.
Το αρχικό πλάνο για τους Heaven and Hell ήταν να κάνουν μόνο τη συγκεκριμένη περιοδεία και στη συνέχεια να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του, αλλά η μεγάλη ανταπόκριση και ο ενθουσιασμός που συνάντησαν από το κοινό τούς οδήγησε να αλλάξουν γνώμη και να προχωρήσουν στην ηχογράφηση νέου υλικού και στην κυκλοφορία ενός άλμπουμ.
Ο δίσκος με τίτλο Τhe Devil you Know, κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2009 και προκάλεσε ενθουσιασμό στους metal οπαδούς καθώς, ύστερα από πολλά χρόνια, είχαν στα χέρια τους μια νέα κυκλοφορία των «πατέρων του Heavy Metal» με μια ιδιαίτερα αγαπημένη σύνθεση, έστω και κάτω από άλλο όνομα. Ήταν όμως η νέα αυτή δουλειά των μεταμορφωμένων «Black Sabbath» αντάξια των προσδοκιών των οπαδών τους;
Σίγουρα, το The Devil you Know δεν έχει καμία σχέση με τα άλμπουμ-ογκόλιθους, Heaven and Hell και Mob Rules και όσοι περίμεναν μια επιστροφή στον ήχο εκείνων των δίσκων μάλλον θα απογοητεύτηκαν. Όποιος, βέβαια, είχε ακούσει τα τρία νέα κομμάτια που είχαν κυκλοφορήσει στη συλλογή The Dio Years, ήξερε τι να περιμένει καθώς με αυτά είχε ήδη γίνει φανερή η κατεύθυνση στην οποία θα κινούνταν μια πιθανή νέα κυκλοφορία.
Το νέο άλμπουμ ακούγεται ως μια φυσική συνέχεια του ήχου του Dehumanizer(1992) χωρίς όμως η ποιότητά του να πέφτει στο επίπεδο της μέτριας εκείνης κυκλοφορίας. Είναι βαρύ και σκοτεινό, με κομμάτια, στην πλειοψηφία τους, αργής και μέτριας ταχύτητας, που δημιουργούν μια δυσοίωνη, καταθλιπτική και doom ατμόσφαιρα. Υπάρχουν κάποια σημεία που θυμίζουν το ύφος των Heaven and Hell και Mob Rules αλλά περιορίζονται κυρίως σε κάποιες γέφυρες και ορισμένα σόλο του Iommi χωρίς να επηρεάζουν το όλο αποτέλεσμα.
Το άλμπουμ δεν είναι ιδιαίτερο εύκολο στην ακρόαση και δύσκολα βγάζει κάποιος συμπέρασμα ακούγοντάς το για πρώτη φορά. Θέλει σίγουρα πάνω από τρία προσεκτικά ακούσματα για να μπεις στο κλίμα του αλλά από εκεί και έπειτα σε κερδίζει. Τα κομμάτια, αν και κινούνται στο ύφος που ανέφερα πιο πριν, είναι πολύ καλά και ποιοτικά, αντάξια των δημιουργών τους και της μεγάλης τους ιστορίας. Όσο για την απόδοση των τελευταίων δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση αφού έχουν αποδείξει στην πορεία του χρόνου την αξία τους. Ο Dio, αν και στα 66 του τότε, είναι υποδειγματικός στα φωνητικά, ο riff master Iommi, δημιουργεί την απαραίτητη «μαυρίλα» αλλά χαρίζει και αρκετά μελωδικά σόλο, ο Butler ευνοείται από την χαμηλή ταχύτητα των κομματιών γιατί έτσι αναδεικνύεται πιο εύκολα η τεχνική του στο μπάσο και ο Appice είναι ο χαμηλών τόνων στυλοβάτης του όλου εγχειρήματος.
Στον τομέα των τραγουδιών τώρα, το πιο γνωστό του άλμπουμ είναι το Bible Black, που ξεκινάει με μια μελωδική, μυστηριακή εισαγωγή για να εξελιχθεί σε ένα απειλητικό και σκοτεινό doom κομμάτι. Σίγουρα μια από τις κορυφαίες συνθέσεις του δίσκου. Αν εξαιρέσουμε τα μόνα γρήγορα τραγούδια που υπάρχουν, τα εξαιρετικά Eating the Cannibals και Neverwhere, οι υπόλοιπες συνθέσεις κινούνται σε παρόμοιο ύφος, με αυτές που ξεχωρίζουν ιδιαίτερα να είναι το “Rock and Roll Angel”, με το πανέμορφο break στα μέσα του και το ατμοσφαιρικό σόλο του Iommi που φέρνει μνήμες από τα δυο κλασικά άλμπουμ, το “The Turn of the Screw” και το “Fear” με το πολύ καλό pre-chorus.
Απομένουν το εναρκτήριο και ιδιαίτερα βαρύ “Atom and Evil” , το σχετικά πιο γρήγορο και αρκετά ενδιαφέρον “Double the Pain” ενώ, τέλος, στα “Follow the Tears” και “Breaking into Heaven” διακρίνουμε μεν μια επανάληψη στο όλο ύφος και στα riffs τους, σε βαθμό που να νομίζεις ότι ακούς το ίδιο τραγούδι με τα προηγούμενα, αλλά παρόλα αυτά, είναι πολύ καλά κομμάτια με το τελευταίο μάλιστα είναι τόσο αργό και βαρύ που θυμίζει Candlemass, εποχής Ancient Dreams!
To The Devil You Know πήρε πολύ καλές κριτικές από τον metal τύπο, κάτι που ούτως ή άλλως το άξιζε. Για την προώθησή του οι Heaven and Hell βγήκαν σε περιοδεία – ουσιαστικά, συνέχισαν αυτή που είχαν ξεκινήσει δυο χρόνια πριν, με την κυκλοφορία της συλλογής – και εμφανίστηκαν φυσικά και στην χώρα μας, στις 27/7/2009 στο γήπεδο του Τάε Κβο Ντο στο Φάληρο , στο πλαίσιο του φεστιβάλ Rocking Athens. Να σημειωθεί ότι η μπάντα είχε ξαναεμφανιστεί στην Ελλάδα, πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ, την 1/7/2007 στο Rockwave Festival της Μαλακάσας όταν είχε κυκλοφορήσει το Black Sabbath: The Dio Years.
Η περιοδεία και η ανταπόκριση του κοινού ήταν τέτοια που οι Heaven and Hell αποφάσισαν να προχωρήσουν στην δημιουργία και δεύτερου δίσκου. Δυστυχώς όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Στις 25 Νοεμβρίου 2009 ανακοινώθηκε ότι ο Dio διαγνώστηκε με καρκίνο στο στομάχι και ότι θα ξεκινούσε θεραπεία. Οι πρώτες ενδείξεις για την πορεία της υγείας του ήταν θετικές και μάλιστα είχαν ανακοινωθεί και οι ημερομηνίες για τις συναυλίες του συγκροτήματος το καλοκαίρι του 2010. Στις 4 Μαϊου 2010 όμως, η μπάντα ακύρωσε τις προγραμματισμένες εμφανίσεις λόγω επιδείνωσης της υγείας του και λίγες μέρες μετά, στις 16Μαϊου 2010, μέγιστος Ronnie James Dio αποχαιρέτησε αυτόν τον κόσμο, γεμίζοντας με θλίψη τους φίλους του σκληρού ήχου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΕΡΒΟΣ
10/1/24
Δημοσίευση σχολίου