tag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post6152514495789424183..comments2024-03-24T22:56:07.538+02:00Comments on The Classic Rock Web Magazine: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΟΡΔΟΛΗΣ: Η ΔΙΣΚΟΘΗΚΗ ΜΟΥ-ΜΟΥ ΕΧΕΙ ΤΥΧΕΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ 6 ΤΟ ΠΡΩΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΔΙΣΚΟUnknownnoreply@blogger.comBlogger13125tag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-40655960517570113952019-04-16T00:30:36.741+03:002019-04-16T00:30:36.741+03:00Ο Κρίστοφερ Σμωλ έγραφε ότι η ηχογραφημένη μουσική...Ο Κρίστοφερ Σμωλ έγραφε ότι η ηχογραφημένη μουσική που έχουμε ακούσει τόσες φορές, δεν παίζει απλώς στο ηχοσύστημά μας, παίζει μέσα στο μυαλό μας. Ο δίσκος και το βιβλίο είναι μία συμπυκνωμένη εμπειρία. Μία εμπειρία κάποιου άλλου, μια εμπειρία δεύτερο χέρι, αλλά πάντα μία εμπειρία. Και ως τέτοια απαιτεί μέρος του χρόνου και του χώρου ενός ανθρώπου. Η μορφή που τους έχουμε δώσει, ως βιβλίο και δίσκο, είναι ακριβώς αυτό. Όταν παίρνεις έναν δίσκο, δεν αγοράζεις απλώς την μουσική. Αγοράζεις όλη την ιστορία-μυθολογία πίσω από αυτή, ως ανθρώπινο δημιούργημα. Και παρότι σπανίως συγκινούμαι από την μυθολογία που έχουν χτίσει κάποιοι μουσικοί γύρω από το όνομά τους, κατανοώ την πρόσθετη αξία που έχει για τον νεαρό έφηβο που ξεκινά να ακούει μουσική και να προσπαθεί να την ταυτίσει με πράγματα που ξέρει αρχικά, αλλά αργότερα να την τοποθετήσει και έξω από τα γνωστά, δηλαδή στον υπέροχο κόσμο της φαντασίας του. Με απλά λόγια κατορθώνει να βιώσει αυτό που όλοι ψάχνουν: την ελευθερία. Γιατί η τέχνη είναι το μόνο μέσο που μπορεί να προσφέρει απλόχερα αυτό που στην πραγματική ζωή είναι αδύνατον να έχουμε. Βεβαίως, μεγαλώνοντας, κάποιοι συμπεραίνουν ότι πιθανότατα αυτό που νόμιζαν σαν απόλυτη αίσθηση ελευθερίας, δεν ήταν παρά μία ψευδαίσθηση. Και εδώ λοιπόν είναι το λεπτό σημείο που με βρίσκει αντίθετο. Εφόσον το βίωσες ως ελευθερία, δεν είναι ψευδάισθηση. Εφόσον μπορείς να ανακαλέσεις αυτή την αίσθηση με τα ίδια ερεθίσματα της μουσικής, και να οικοδομήσεις πάνω σε αυτά, η αίσθηση ήταν και είναι πολύ αληθινή. <br />Μεγαλώνοντας, πιθανότατα συνειδητοποιούμε την ματαιότητα του να μαζεύουμε πράγματα. Ή ότι κάποια πράγματα πιθανότατα να ήταν απλά εμπορικά κόλπα για να πουλήσουν περισσότερα βιβλία και δίσκους. Ακόμη και αυτούς τους αγαπημένους δίσκους και τα βιβλία. Αλλά δεν έχει σημασία σε τέτοιες ηλικίες, αφού ούτως ή άλλως, ειδικά όσο πλησιάζουμε στην έξοδο, έχουμε εξαντλήσει την ζωή και αυτά έχουν επιτελέσει τον σκοπό τους, ώστε μπορούμε να τα αποχωριστουμε πιό εύκολα. Τότε ίσως να αναλογιζόμαστε, με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, μήτε ως γευσιγνώστες, ούτε ως αλκοολικοί, αλλά σε όλες τις ενδιάμεσες καταστάσεις, πόσο μας έχει ευφράνει η μουσική όλα αυτά τα χρόνια. GreeceInDireStraitshttps://www.blogger.com/profile/18417055091276708756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-78066948666635224732019-04-16T00:30:21.118+03:002019-04-16T00:30:21.118+03:00@AOR, σε καταλαβαίνω. Είναι φορές που πιάνω τον εα...@AOR, σε καταλαβαίνω. Είναι φορές που πιάνω τον εαυτό μου να αμφιβάλει εάν θα πρέπει να αγοράσω έναν ακόμη δίσκο. Είναι πρωτίστως οικονομικό το ζήτημα, μιάς και μουσική ακουώ συνεχώς οπότε μπορώ να διακρίνω τι μου αρέσει αρκετά ώστε να το ακούσω ξανά και ξανά, και συνεπώς αξίζει τον κόπο να αγοράσω, ώστε να επαναλαμβάνω την ακρόαση, νομίμως. Φαντάζομαι ότι σε έναν απολύτως λογικό κόσμο, (άραγε θα ήταν ο ιδανικός;) η ύπαρξη των δίσκων, δεν θα επιτρεπόταν καν. Τόσο για οικολογικούς λόγους όσο και λόγω του χωρισμού αντικειμένου και περιεχομένου, που η τεχνολογία πιά επιτρέπει. Μάλιστα περίμενα ότι η νέα γενιά ίσως λόγω οικονομικής δυσχέρειας όσο και της χρήσης της τεχνολογίας, θα ήταν απαλλαγμένη από κάθε είδος υλικού φετιχισμού. Αλλά ξεχνούμε ότι μερικά πράγματα είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Θέλουμε να περιβαλλόμαστε από γνώριμα και αγαπημένα πρόσωπα και αντικείμενα. <br />Ο Ουμπέρτο Έκο έγραφε ότι πολλοί άνθρωποι που έρχονται στο σπίτι του, εντυπωσιασμένοι από τον τεράστιο όγκο βιβλίων που είχε, τον ρωτούσαν εάν τα έχει διαβάσει όλα. Ο ίδιος, παρέθετε μια σειρά απαντήσεων που έδινε, ειρωνικών και αποστομωτικών, του τύπου “όχι μόνον αυτά αλλά και άλλα που τα έχω σε άλλο μέρος”, για τον εξής απλό λόγο: επειδή τα βιβλία δεν αποτελούν απλώς και μόνο πηγή πληροφοριών που την αξιοποιούμε διαβάζοντάς τα από την αρχή έως το τέλος, αποδελτιώνοντας ότι μας είναι χρήσιμο και μετά επιστρέφοντάς τα σαν χρησιμοποιημένο εμπόρευμα σε βιβλιοπωλείο μεταχειρισμένων βιβλίων. Τα βιβλία, και κατ' αναλογία, οι δίσκοι και τα CD, για να τα βάλουμε στην κουβέντα, δεν είναι απλώς αποθήκες πληροφοριών και χρηστικά αντικείμενα. Είναι μία διαφορετική σχέση αυτή που αναπτύσει ο ιδιοκτήτης του βιβλίου και του δίσκου, από αυτή την σχέση που αναπτύσει κάποιος που ενοικιάζει ή δανείζεται. Η παρουσία του βιβλίου ή του δίσκου, αντίστοιχα στην βιβλιοθήκη και την δισκοθήκη, αποτελεί την απόδειξη του ταξιδιού, την αποκτημένη εμπειρία, και ταυτοχρόνως την διάθεση της επιστροφής σε αυτή την εμπειρία. Είναι κατά κάποιο τρόπο η διαφύλαξη του εισιτηρίου, ώστε να επαναλαμβάνει ο ιδιοκτήτης την εμπειρία όποτε θέλει, χωρίς περιορισμό, πέρα από την αναζήτηση του εισιτηρίου αυτού στην βιβλιοθήκη/δισκοθήκη του. Ακόμη και εάν δεν το κάνει ποτέ! Και η επιστροφή στην εμπειρία δεν απαιτεί πάντα μία διεξοδική ανάγνωση όλου του έργου. Μία σελίδα μόνον, έχει την ιδιότητα να ζωντανεύει ξανά τους ήρωες και αυτή η μικρή ψηφίδα φωτίζει ξανά όλο το μωσαικό που απαρτίζει το έργο στο μυαλό μας. Ένας ήχος, μία συγχορδία, ένα γύρισμα στα τύμπανα, μία φράση του σαξοφώνου, μία μπασογραμμή, αρκούν για να ανακαλέσουμε όλο το τραγούδι στο μυαλό μας και, για τους πολυακουσμένους ήχους, ίσως και όλο το δίσκο. GreeceInDireStraitshttps://www.blogger.com/profile/18417055091276708756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-81126606160450064732019-04-16T00:21:56.807+03:002019-04-16T00:21:56.807+03:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.GreeceInDireStraitshttps://www.blogger.com/profile/18417055091276708756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-71546434068475113812019-04-16T00:21:45.605+03:002019-04-16T00:21:45.605+03:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.GreeceInDireStraitshttps://www.blogger.com/profile/18417055091276708756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-43161398492151583232019-04-12T11:41:55.010+03:002019-04-12T11:41:55.010+03:00περιπου ενα τετοιο παραδειγμα σκεφτομουν .Αναφερομ...περιπου ενα τετοιο παραδειγμα σκεφτομουν .Αναφερομαστε ουσιαστικα στην διακριση μεταξυ του γευστιγνωστη και του αλκοολικου . Αν τα 4500 χιλιαδες ηχογραφηματα ακουστηκαν και εφεραν μια ψυχικη αναταση-ηρεμια -πνευματικο ταξιδι εχει καλως , αν απλα στοιβαχτηκαν σε μια βιβλιοθηκη και με την παροδο των ετων αναζητουσαν αποθηκη να τα φιλοξενησει ,ενω ειχαν ξοδευτει και απειρες ωρες για την ανευρεση -αποκτηση τους τοτε καπως αλλιως θα μπορουσε να χαρακτηριστει ολο αυτο .Ουδεις προβλεπει το μελλον , αλλα καποια στιγμη το εργο δειχνει για το που παει .Και ολα αυτα την ιδια στιγμη που καποιοι ασχετοι μουσικα αλλα 'ειδημωνες 'βαση μουσικων θεσεων 'εσπρωχναν' σε αγορες τα θυματα ενω οι ιδιοι βολευοντουσαν με τα δειγματα η τα δανεικα των κοροιδων . <br />GREECEINDIRESTRAITS (πολυγραφοτατος) και POLYKOS ,διαβασα με προσοχη ολα οσα λετε ,πολυ ευστοχα . <br /><br />aorhttps://www.blogger.com/profile/08604795681241326819noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-3583272823003974422019-04-11T22:11:35.463+03:002019-04-11T22:11:35.463+03:00Για όσους επιμένουν να προσσεγγίζουν την απόκτηση ...Για όσους επιμένουν να προσσεγγίζουν την απόκτηση της δισκοθήκης ως ένδειξη φετιχισμού ή αναρωτιούνται τι σημαίνουν τα μικρά η μεγάλα νούμερα υλικής μορφής της μουσικής που μα περιβάλει, σημειώνω τα παρακάτω.<br />4500 βινύλια 20 € αυθαίρετο μέσο όρο ισούται με περίπου 100 χιλ € ήτοι με την αγορά οροφοδιαμερίσματος 70 τμ προς 1500 το τμ σε ανάλογη περιοχή και με πληρωμή cash μετά απο εξαντλητική οικονομία χρόνων. Πως όμως να συγκριθεί η αίσθηση της απόλυτης επαφής με 45000 περίπου ηχογραφήματα, με τη στενότητα των τσιμεντένιων χώρων του διαμερίσματος.<br />Μπορεί και να υπάρχει σύγκριση, όλα είναι θέμα διαδρομής και επιλογής. Το θέμα είναι να μην μετανιώνεις ποτέ.polykoshttps://www.blogger.com/profile/11885378864623849974noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-83088494115772473292019-04-09T12:17:35.480+03:002019-04-09T12:17:35.480+03:00Ωραία συνέντευξη!! Κάνε αυτό π αγαπάς και άσε τους...Ωραία συνέντευξη!! Κάνε αυτό π αγαπάς και άσε τους άλλους να στέκονται στα νούμερα! Chrisishttps://www.blogger.com/profile/04310232980246721708noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-4590773705818771962019-04-06T12:51:25.824+03:002019-04-06T12:51:25.824+03:00Επίσης να πω, ότι ως μουσικόφιλος, έχω αγοράσει αρ...Επίσης να πω, ότι ως μουσικόφιλος, έχω αγοράσει αρκετούς δίσκους για ένα και μόνο κομμάτι, (και για το εξώφυλλο) ακόμη και εάν ο υπόλοιπος δίσκος δεν μου άρεσε. Το ακούω στο αυτοκίνητο, στο Μετρό, στο δρόμο κοκ, όπως κάναμε παλιότερα και με τις συλλογές σε κασέτες. Οπότε ο υπολογισμός ένας δίσκος την ημέρα, κτλ, δεν ευσταθεί ιδιαιτέρως. Υπάρχουν τα αριστουργήματα που μπορείς να ακούσεις από την αρχή ως το τέλος και σαφώς είναι προτιμότερο να γίνεται σε ιδανικές συνθήκες, στην ησυχία του σπιτιού σου, με ένα καλό ηχοσύστημα, αλλά ας μην γελιόμαστε, ποιός έχει τέτοιο χρόνο και πολυτέλειες πια; Η μουσική λειτουργεί και μέσα από τα παλιά ραδιοφωνάκια, και από τα ηχειάκια του υπολογιστή και από όποια άλλη πηγή, αρκεί να σε συγκινεί. Ακούγεται καλύτερα από ακριβά μηχανήματα, αλλά γνωρίζω ανθρώπους με 20-30 δίσκους μόνο και πανάκριβα μηχανήματα και αναρωτιέμαι εάν τελικά ακούν την μουσική ή απλώς την τελειότητα του συστήματός τους. Σχετικά τέλος με την "δισκογραφία" ενός καλλιτέχνη. Εάν το κάνεις χωρίς να έχεις ακούσει ούτε έναν, όντως είναι περίεργο. Όμως φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι έχουν ακούσει τους καλύτερους του καλλιτέχνη, που τους έχουν "μιλήσει" και έχουν δημιουργήσει ένα είδος "δεσμού". Οι "δεσμοί" με αυτούς τους δίσκους, έχουν δημιουργήσει την προδιάθεση να αγοράσεις και τους υπόλοιπους του καλλιτέχνη, ακόμη και εάν δεν τους έχεις ακούσει ή έχουν πάρει κακές κριτικές. Π.Χ. ο Dylan, o Neil Young, και ένα σωρό άλλοι καλλιτέχνες στην δεκαετία του 80 έβγαλαν κυρίως σκουπίδια, παρόλα αυτά υπάρχουν αρκετοί μουσικόφιλοι που τους αγοράζουν . Αυτό γίνεται επειδή ακόμη και σε αυτούς τους δίσκους θα βρεις το καλό κομμάτι, το χαμένο αριστούργημα θαμμένο κάτω από τα σκουπίδια. Και ακόμη αποτελεί τον συνδετικό κρίκο για την επιστροφή τους σε νέα δημιουργικά ύψη αργότερα, οπότε είναι ένα κομμάτι της ιστορίας ενός καλλιτέχνη που σε συγκινεί και αξίζει να το ακούσεις και να το έχεις. Και αυτό που σε συγκινεί, δεν είναι μόνο το καλό κομμάτι, μπορεί να είναι οι στοίχοι, ο ήχος της φωνής, ο τρόπος που εκφέρει τις λέξεις, η χαρακτηριστική κιθάρα του, κοκ. Βασικά είναι μία πιο προσωπική σχέση αυτό που σε κάνει να αγοράσεις και το υποδεέστερο δημιούργημά του καλλιτέχνη. Εξάλλου, το να μαζεύει κανείς ολόκληρες δισκογραφίες δεν είναι πια ούτε χρονοβόρο, ούτε δύσκολο, με το διαδίκτυο. Το πως ξοδεύει κανείς τον χρόνο του είναι καθαρά προσωπικό ζήτημα. Θεωρώ καλύτερο να ακούει κανείς μουσική από το να ξοδεύει ώρες ατελείωτες μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή σερφάροντας, είτε την οθόνη της τηλεόρασης βλέποντας σειρές που δεν τελειώνουν ποτέ. Αλλά αυτά είναι συζητήσεις για άλλες ώρες και άλλα άρθρα.GreeceInDireStraitshttps://www.blogger.com/profile/18417055091276708756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-56799185386760595912019-04-06T12:50:42.120+03:002019-04-06T12:50:42.120+03:00Πολύ ωραία συνέντευξη! Ευχαριστούμε πολύ! @AOR &am...Πολύ ωραία συνέντευξη! Ευχαριστούμε πολύ! @AOR & VIOLENTVERTIGO - Ναι, είναι όλα πολύ σωστά αυτά, σαν σκέψεις που γεννιούνται από το θέμα της μουσικής συλλογής. Η λέξη εξάρτηση δεν είναι ακριβής, γιατί σε αντίθεση με αληθινούς εξαρτημένους που κάνεις τα πάντα για να ικανοποιήσεις την εξάρτηση, αυτή εδώ δεν είναι απόλυτη και εξοντωτική, αφού άνθρωποι σε ανάγκη τελικά πουλάνε τις δισκοθήκες τους και δεν καταστρέφονται για να τις διατηρήσουν. Βεβαίως, κατανοώ ότι η συνήθεια του να είμαστε καταναλωτές, είναι εξαρτησιογόνα και ψυχοφθόρα πολλές φορές, και είναι κάτι που δυστυχώς τροφοδοτεί μεταξύ άλλων βιομηχανιών και η μουσική βιομηχανία. Αλλά μπορεί να γίνει και δημιουργική ανάλογα την περίπτωση. Όμως δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ή να το συγχέουμε με το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι συνδέονται περισσότερο με την μουσική, συνεπώς "καταναλώνουν" και περισσότερη. Όμως πρέπει να δούμε την όλη διαδικασία απόκτησης ως ένα κομμάτι της ζωής και όχι ως ψεύτικη, δευτερεύουσα, πλαστή και αποκομμένη από την υπόλοιπη ζωή διαδικασία και εμπειρία. Άλλοι δημιουργούν αναμνήσεις και εμπειρίες τρώγοντας σουβλάκια στην πλατεία και χορεύοντας τσιφτετέλια στις λαικές πίστες, άλλοι ταξιδεύοντας στον κόσμο, άλλοι διαβάζοντας φθηνή ή σοβαρή λογοτεχνία, άλλοι ψάχνοντας πεταλούδες και έντομα και άλλοι δυσεύρετους δίσκους και ακούγοντάς τους. Πάντως σχετικά με τις έννοιες που δίνουμε στην λέξη συλλέκτης, όντως υπάρχει μία εσωτερική παρόρμηση σε κάποιους ανθρώπους να κάνουν συλλογές. Δεν είναι κάτι κακό ή επικίνδυνο, ακόμη και εάν θεωρήσουμε ότι είναι μία εξευγενισμένη παραλλαγή της "Hoarding disorder". Μάλιστα σε άλλες κοινωνίες οι πληροφορίες που μπορεί να αποδελτιώσει, να συνδυάσει και να προσφέρει έτοιμες στο ευρύ κοινό ο συλλέκτης εκτιμώνται ιδιαιτέρως, μιας και κερδίζει τον χρόνο κάθε άλλος που ασχολείται , που άλλως θα απαιτούσε να κάνει το ίδιο από την αρχή, συν του ότι αποτελούν τις κιβωτούς για πράγματα που αλλιώς θα είχαν εξαφανιστεί.GreeceInDireStraitshttps://www.blogger.com/profile/18417055091276708756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-60090704644467283952019-04-06T11:34:57.855+03:002019-04-06T11:34:57.855+03:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.GreeceInDireStraitshttps://www.blogger.com/profile/18417055091276708756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-69739577379925177012019-04-06T11:34:29.988+03:002019-04-06T11:34:29.988+03:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.GreeceInDireStraitshttps://www.blogger.com/profile/18417055091276708756noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-36025800257877896472019-04-05T14:31:07.968+03:002019-04-05T14:31:07.968+03:00Δεν θα διαφωνήσω σε αυτά που γράφεις. Και εγώ, που...Δεν θα διαφωνήσω σε αυτά που γράφεις. Και εγώ, που δεν έχω τέτοιο αριθμό βινυλίων και CD, έχει τύχει αρκετές φορές να πάρω δίσκο ή CD για να συμπληρώσω δισκογραφία, όπως και έχω και έχει τύχει αρκετές φορές να πάρω κάτι και να μην το έχω ακούσει ακόμα, και ας έχουν περάσει 1-2 χρόνια από την αγορά. Φυσικά αν έχεις τέτοιον αριθμό από άλμπουμ δεν υπάρχει περίπτωση να έχεις εμβαθύνει σε όλα και μάλιστα καθώς μεγαλώνεις και αυξάνουν οι διάφορες υποχρεώσεις, μειώνεται και ο διαθέσιμος χρόνος για ακρόαση. Ή ακόμα, μπορεί να προστίθενται και νέα ενδιαφέροντα που απαιτούν και αυτά τον χρόνο τους. Κάνοντας απλούς υπολογισμούς, για να ακούσεις απο μια φορά όλους τους 4500 δίκους από έναν κάθε μέρα θες 12 χρόνια και κάτι. Αν υποθέσουμε ότι ακούς 3+ ΚΑΘΕ μέρα θές περίπου 5 χρόνια. Και αυτό αν δεν αγοράσεις τίποτα καινούργιο. Και φυσικά όταν γράφω "ακρόαση" εννοώ στο σπίτι με την ησυχία σου και όχι σε μαγαζί με πελάτες να σε ρωτάνε διάφορα, με βαβούρα και τρέξιμο ταυτόχρονα.<br />Τέλος, πολύ σωστό το τελευταίο που γράφεις.VIOLENT VERTIGOhttps://www.blogger.com/profile/12102390776824661351noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5826063264555257421.post-69986673807564898982019-04-05T12:00:38.717+03:002019-04-05T12:00:38.717+03:00μαλιστα , ενδιαφερουσα ιστορια , τα 4500 χιλιαδες ...μαλιστα , ενδιαφερουσα ιστορια , τα 4500 χιλιαδες κομματια θεωρω δεν ειναι καποιο αστρονομικο νουμερο απλα να επισημανω κατι που εχω ξανασχολιασει ,θεωρωντας οτι καποια πραγματα πρεπει να παρουσιαζονται και με τροπο που να μην δινουν λανθασμενο μηνυμα ,η τουλαχιστον καλο ειναι να δινουν στους νεοτερους και λαβη για την αντιστροφη σκεψη . Θα αναφερω ενα παραδειγμα ,μιας ερωτησης που εχω κανει κατ επαναληψη σε 'συλλεκτες ' την εποχη που επισκεπτομουνα δισκαδικα μεταχειρισμενων . Εβλεπα καποιον να παιρνει κατι το σπανιο ,ειτε jazz ειτε southern rock ειτε classic rock και τον ρωτουσα . Ειναι καλο αυτο ? Απαντηση σχεδον απο ολους η ιδια - Δεν ξερω αλλα επειδη εχω τα υπολοιπα αλμπουμ τους και μου λειπει αυτο το πηρα ' αλλα δεν εχω προλαβει να ακουσω κανενα απο αυτα που εχω . Αισθανοταν δηλαδη την αναγκη οτι εφοσον εχει παρει τα υπολοιπα αλμπουμ απο ενα καλλιτεχνη ηταν ιερο χρεος του να συμπληρωσει δισκογρταφια την οποια τις περισσοτερες φορες ουτε που θα ακουγε ! Το συμπερασμα μου λοιπον ηταν οτι η συλλογη δισκων ,cd και παρομοιων πραγματων καποια στιγμη μπορει να ξεπερναει τα ορια του απλου χομπυ και φτανει τα ορια της εξαρτησης σαν αυτα του τζογου η του ποτου η αλλων εξαρτησεων . Θεωρω οτι σπανιως οι συλλεκτες εμβαθυνουν στην μουσικη η αν εμβαθυνουν ειναι στο ιδιο επιπεδο ενος κοινου μη συλλεκτη ακροατη .Επειδη ακριβως οι ωρες ειναι περιορισμενες . Εκεινο που ισως θα αξιζε να σκεφτει καποιος ειναι πως θα μπορουσε να αξιοποιησει δημιουργικα τις ωρες που 'ψαχνει ' για χαμενα τεφαρικια η να συμπληρωσει δισκογραφιες . Αν το αποτελεσμα αυτου του υπολογισμου τον ικανοποιει ,παω πασο . Και προς αποφυγην παρεξηγησεων δεν αναφερομαι στον ανθρωπο της συνεντευξης , που ουτως η αλλως ασχολειται επαγγελματικα . Αν λοιπον τυχει και διαβασει κανεις νεοτερος το σχολιο η γνωμη μου ειναι καλο το μοναστηρακι για κεμπαπ στο Θαναση ( η τους υπολοιπους ) ,καλα τα καφε γυρω γυρω , οι μονομερειες και οι 'μανιες 'συνηθως κρυβουν 'αλλα ' κουσουρια και γενικα στρεφουν το ενδιαφερον σε πραγματα της ζωης με λιγοτερη ουσια ενω τα σημαντικοτερα μας διαφευγουν .aorhttps://www.blogger.com/profile/08604795681241326819noreply@blogger.com