Ο Σταύρος Λογαρίδης των Poll, o Σταύρος Λογαρίδης του έντεχνου, ο Σταύρος Λογαρίδης των κινηματογραφικών ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, Σταύρος Λογαρίδης της προσωπικής καριέρας. Αυτός ο…τελευταίος Λογαρίδης θα μας απασχολήσει σήμερα ή καλύτερα ο πρώτος προσωπικός του δίσκος με τίτλο το όνομά του (1978).
Επειδή τα χρόνια περνάνε και εύκολα ξεχνάμε, να θυμίσουμε ότι εκείνη τη χρονιά, το 1978 τα μουσικά πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά σε σχέση με τα σημερινά. Υπήρχε έντονο αντιαμερικανικό (στην ουσία ξενόγλωσσο) μουσικό αίσθημα και μια κατακόρυφη άνοδος του ελληνόφωνου, κυρίως πολιτικού/έντεχνου τραγουδιού, με τους rockers της εποχής να είναι εκτός πλάνου. Ο Σταύρος Λογαρίδης είχε πίσω του τα 2 πολύ καλά άλμπουμ των Poll και το επίσης πολύ καλό άλμπουμ των Ακρίτας, ενώ ένα μεγάλο πρόσημο στην καριέρα του ήταν η καλή χρήση των αγγλικών, πράγμα σπάνιο για την εποχή. Όταν τον Αύγουστο του 1978 μπήκε στο Studio ERA, επί της οδού Μεσογείων, στο μυαλό του πέρναγαν διάφορες σκέψεις, για το ύφος των τραγουδιών που θα ηχογραφούσε. Το «Πρώτο Τραγούδι» που είναι κι αυτό που ανοίγει το άλμπουμ, είναι το καλύτερο διαβατήριο για να προετοιμάσει τον ακροατή για τη συνέχεια και συγχρόνως, μια εμφανής ηχητική «ελληνοπρέπεια». Τι σημαίνει αυτό; Θα το διαβάσατε πιο κάτω! Θα μείνω στα 3 ορχηστρικά κομμάτια του άλμπουμ (Ράντη, Σνιφ Σνιφ και Βέρα Κρουζ) που δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο τις ικανότητές του για ορχηστρική μουσική, κάτι που λίγο αργότερα το έκαναν πράξη, με ιδιαίτερη επιτυχία γράφοντας μουσική για ταινίες και τηλεοπτικά σήριαλ. Πάντως, το "Σνιφ Σνιφ" είναι ΠΟΛΥ καλό! Την παραγωγή του δίσκου, υπέγραψε ο Υπεύθυνος Ξένου Ρεπερτορίου της Polygram, Γιάννης Πετρίδης, του οποίου το ραδιοφωνικό άστρο, είχε ανατείλλει. Δυστυχώς, σε καμία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που δεν έχω διαβάσει την άποψή του για αυτό το άλμπουμ το οποίο ήταν η μοναδική του παραγωγή.
Το εξώφυλλο πρέπει να είναι το πρώτο στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας που ήταν κοπτικό και η ιδέα (του κοπτικού) αλλά και της κονσόλας, ανήκει στον Λογαρίδη. Πάντως στο εσώφυλλο, γράφει «Εξώφυλλο Θόδωρος Πανταλέων», ενώ ηχολήπτης ήταν ο Νίκος Δεσποτίδης. Παίζουν οι Νίκος Πολίτης, Γιώργος Φιλιππίδης, και Νίκος Βαρδής μπάσο, Αριάνδη MacKinnon Andrew πλήκτρα (είχε παίξει και στους Ακρίτας),Γιώργος Τρανταλίδης, Γιώργος Τσουπάκης ντραμς, Γιώργος Μαγκλάρας βιολί, Δήμος Παπαχρήσου κιθάρες, Ευτυχία και Μαριάντζελα φωνητικά
Στο σύνολό του, το «Σταύρος Λογαρίδης» είναι ένα άνισο άλμπουμ, αλλά στο σύνολό του έχει ενδιαφέρον αυτό και δεν χρησιμοποιώ τη πιο σύγχρονη λέξη filler για τραγούδια σαν τα “Jane”, «Πόλεμος» και «Ο απελπισμένος». Και μια ακόμα παράμετρος που ενισχύει αυτή την ανισότητα μεταξύ των τραγουδιών, δεν είναι μόνο η ποιότητά τους αλλά και ότι 2 από αυτά είναι στα αγγλικά, δείγμα της σύγκρουσης που διαβάσατε στην αρχή του κειμένου (περί ελληνοπρέπειας). Παρεμπιπτόντως, το “Close the Door”είναι υπέροχο. Για μια ακόμα φορά θα αναφέρω την ικανότητά του στην ορχηστρική μουσική αλλά και μια «πάλη» (σ.σ. είπαμε, είμαστε στο 1978) μεταξύ «ξενόφερτου rock” κι ελληνικής μουσικής. Τότε, με μπροστάρη(!) το περιοδικό Μουσικό Εξπρές, επικρατούσε η άποψη ότι αν θέλουμε να ακουστεί η ελληνική rock φωνή στην Ευρώπη, πρέπει να γράψουμε τραγούδια στο βυζαντινό μέτρο, αλλά με στίχο αγγλικό. Τη συνέχεια την ξέρετε….
Υ.Γ.
- Το «Σνιφ σνιφ» θα γινόταν σήμα της τηλεοπτικής εκπομπής της ΕΡΤ «Μουσικόραμα» (με τον Γιώργο Γκούτη).
Ο Σταύρος Λογαρίδης ήταν ο αγαπημένος μου από τους Poll. Ήταν ανένταχτος, επαναστάτης, ροκάς (σ.σ.ποτέ δεν μου άρεσε η λέξη αυτή), ήταν διαφορετικός. Θαύμαζα και θαυμάζω τον Τουρνά, αλλά όταν συνάντησα τον Λογαρίδη για πρώτη φορά , το Νοέμβριο του 1999 ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή για εμένα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
7/2/23
Η ΑΡΙΑΝΔΗ MACKINNON ANDREW ΓΙΑ ΤΟ "ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΟΛΓΑΡΙΔΗΣ"
 |
| Γ. Πετρίδης, Αριάνδη MacKinnon Andrew, Σ. Λογαρίδης |
Με τον Σταύρο να έχει φύγει από τη ζωή και με τη συνέντευξη που του είχα πάρει από το Νοέμβριο του 1999 να μην επεκτείνεται στο πρώτο προσωπικό του άλμπουμ, προσπάθησα να μιλήσω με τον Γιάννη Πετρίδη που ήταν ο παραγωγός του άλμπουμ και σίγουρα θα θυμόταν αρκετές λεπτομέρειες από εκείνες τις ημέρες αλλά δεν μπόρεσα να τον βρω. Έτσι σκέφτηκα την Αριάδνη MacKinnon Andrew που έκανε φωνητικά και έχει συνθέσει 2 τραγούδια («Ράντη» και»Light”).”Γράφαμε στο EΡA που τότε ήταν το καλύτερο studio κι είχαμε κάνει πολλές πρόβες πριν μπούμε στο studio. O Γιάννης Πετρίδης ερχόταν κάθε ημέρα, ήταν συνέχεια δίπλα μας, λιγομίλητος κι ευγενικός. Με τον Σταύρο γνωριζόμαστε από παλιά, είχα κάνει φωνητικά και στο άλμπουμ του Ακρίτας. Ήταν πολύ λεπτολόγος για να βγουν τα τραγούδια του σωστά στο δίσκο, είχε δουλέψει πολύ για αυτό το δίσκο».
Δημοσίευση σχολίου