BRUCE DICKINSON - TATTOOED MILIONAIRE: ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΠΟΡΕΙΑ


Από μόνη της η κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού δίσκου του Bruce Dickinson, όντας τραγουδιστής των Iron Maiden, ήταν πολύ πολύ ενδιαφέρουσα. H…περιπέτεια ξεκίνησε όταν του ζητήθηκε να συνεισφέρει με ένα τραγούδι στο soundtrack A Nightmare on Elm Street 5: The Dream Child  κι αυτό ήταν η σύνθεσή του "Bring Your Daughter... to the Slaughter". Η ιδέα ενός προσωπικού άλμπουμ είχε μπει στο μυαλό του και μαζί με τον κιθαρίστα Janick Gers άρχισε να δουλεύει τα τραγούδια. Εκείνο που έβαλε σαν θεμελιώδη αρχή, ήταν να ΜΗΝ ακούγεται σαν Iron Maiden, αν και η πλειονότητα του κόσμου, πίστευε ότι θα άκουγε ένα δίσκο με ήχο Iron Maiden. Ένα ακόμα δείγμα διαφοροποίησης από τον ήχο των Maiden, ήταν η επιλογή των μουσικών που τον συνόδευσαν. Εκτός του Janick Gers, που μόλις είχε τελειώσει τη συνεργασία του με τους Gogmagog και τον Fish, ήταν o Fabio Del Rio,ντράμερ των Jagged Edge που μανατζαριζόντουσαν από τον Rod Smallwood, ο μπασίστας Andy Carr μέλος των 3 Rivers, που μανατζάριζε ο Dickinson και πίσω από την κονσόλα τον Chris Tsagarides. Tα 10 τραγούδια του Tattooed Millionaire(No14 UK, No 100 USA), είναι hard αλλά δεν μπαίνουν στα χωράφια του heavy και εκείνο που ακούσαμε αμέσως ήταν ότι ο Dickinson τραγουδούσε, κρατώντας τη φωνή του λίγο πιο κάτω από ότι στους Maiden. Καθόλου τυχαία η επιλογή του »Son of a Gun” να είναι το πρώτο τραγούδι, με τη μελωδική κιθάρα στην εισαγωγή,  σαν να φωνάζει» δεν έχω σχέση με τους Iron Maiden”. Με το πρώτο άκουσμα του άλμπουμ, εύκολα καταλαβαίνεις ότι έχει 3 ισοδύναμα δυνατά κομμάτι με πρώτο το ομότιτλο τραγούδι, (Νο18 Μ.Βρετανία) που αναφέρεται στον υπερβολικό τρόπο ζωής των rock stars, εστιάζοντας στον Vince Neil και στους Motley Crue και τον Dickinson να λέει ότι του »πήρε 3 λεπτά να το γράψει».

Η τότε σύζυγός του τον απάτησε με τον Sixx και στη συνέχεια ο Dickinson το έμαθε μετά την ανάγνωση του βιβλίου The Dirt. Βέβαια  δεν μπορεί να επαληθευτεί γιατί το Tattooed Millionaire κυκλοφόρησε έντεκα χρόνια πριν από την κυκλοφορία The Dirt. Πάντως είναι κομματάρα. To δεύτερο είναι το ‘Dive, Dive, Dive” με την χαρακτηριστική εισαγωγή της σειρήνας στα υποβρύχια, οι στίχοι του είναι εμπνευσμένοι από την πολεμική ταινία του 1958, Run Silent Run Deep με πρωταγωνιστές τους Clark Gable και Burt Lancaster και τρίτο το "Born in '58" με τη χρονολογία να αναφέρεται στην χρονιά γέννησης του Dickinson και οι στίχοι του αναφέρονται στα παιδικά του χρόνια που μεγάλωσε με τον παππού και τη γιαγιά του. 
Όταν λοιπόν ένα άλμπουμ έχει 3 καλά τραγούδια, εύκολα καταλαβαίνεις ότι παρασύρουν και τα υπόλοιπα σε ένα υψηλό ρυθμό. Η διασκευή στο κλασικό "All the Young Dudes", σύνθεση του David Bowie, επιτυχία από τους Mott the Hoople, αφορά τους; Βρετανούς και μόνο αυτούς. Αυτά τα 4 ήταν και τα singles του δίσκου. 32 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο Dickinson έκανε (πολύ) σωστά και επέλεξε ένα hard μελωδικό άλμπουμ, παρά  ακόμα έναν Iron Maiden δίσκο, δείχνοντας μια άλλη πλευρά του και το σημαντικότερο ότι μπορεί να σταθεί και μακριά από τον κλασικό metal ήχο.
Πολύ ενδιαφέρον έχει η ιστορία της σύνθεσης του Dickinson «Bring Your Daughter... to the Slaughter" που όπως διαβάσατε πιο πάνω ήταν το βασικό τραγούδι για να τον ωθήσει στην ηχογράφηση του πρώτου του προσωπικού άλμπουμ. Το τραγούδι άρεσε στον Steve Harris που επέμενε οι Iron Maiden να το επαναηχογραφήσουν και να το συμπεριλάβουν στον καινούργιο δίσκο τους που ήταν το No Prayer for the Dying(1990). To συγκρότημα το κυκλοφόρησαν σε μικρό δίσκο και έκτοτε παραμένει το μοναδικό τους Νο1 στο βρετανικό chart!   
ΕΠΑΝΑΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ
  Η Sanctuary Records το επανακυκλοφόρησε σε 2πλή έκδοση με πλούσιο ένθετο και 11 τραγούδια στο bonus cd (live,acoustic,b sides) και διασκευές στα “Black Night” (Deep Purple) και “Sin City” (AC/DC)   
ΤΙ ΕΚΑΝΕ ΜΕΤΑ


Την ίδια χρονιά που κυκλοφόρησε το Tattooed Millionaire(1990), οι Iron Maiden κυκλοφόρησαν τον Οκτώβριο το No Prayer for the Dying με τον Gers στη θέση του Adrian Smith που αποχώρησε κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων των τραγουδιών, λόγω διαφωνίας για τη μουσική κατεύθυνση που ακολουθούσε το συγκρότημα. Το δεύτερο προσωπικό του άλμπουμ ήλθε με 4 χρόνια καθυστέρηση και ήταν το Balls to Picasso.
 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

11/1/23
 

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου