Η δεκαετία του 80 είχε πολλά ανεβοκατεβάσματα για τους Uriah Heep. Τα περισσότερα ήταν …κατεβάσματα αφού μετά τα Aboming και Head First, το συγκρότημα δεν μπορούσε να βρει μια ταυτότητα για να συνυπάρξει με την εποχή του. Έτσι, απόλυτα φυσιολογικά μετά την κυκλοφορία του Equator (1985), ο τραγουδιστής Peter Goalby (πρώην Trapeze) έφυγε όπως κι ο οργανίστας John Sinclair που έγινε για λίγο μέλος του συγκροτήματος του Ozzy Osbourne. Στην πραγματικότητα το συγκρότημα είχε διαλύσει, με τον Mick Box να μην το έχει βάλει κάτω και να προσπαθεί να τους επανασχηματίσει. Σε μια συναυλία στο Marquee βλέπει τους Stratus κι εντυπωσιάζεται από τον Bernie Shaw (πρώην Grand Prix)Pπου σύντομα τον κλείνει για τραγουδιστή. O επόμενος ήταν ο οργανίστας Phil Lanzon με προϊστορία στους Grand Prix (είχαν συνυπάρξει με τον Bernie Shaw, Sad Café και Sweet(πότε οι Sweet είχαν οργανίστα;) και η επαναδραστηριοποίηση των Trevor Bolder μπάσο και Lee Kerslake ντραμς.
ΟΙ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ
Και φθάνουμε στο 1987 που ήταν η χρονιά που κίνησε τις τεράστιες πολιτικές αλλαγές στην Σοβιετική Ένωση, με πρώτη κίνηση τη συνάντηση του Προέδρου Mikhall Gorbachev με τον Αμερικάνο Πρόεδρο Ronald Reagan. Ο Ψυχρός Πόλεμος, μπήκε στην άκρη ενώ παράλληλα οι δύο ηγέτες, δεσμεύτηκαν για μια σειρά πράξεων που θα μείωνε σταδιακά του πυρηνικούς εξοπλισμούς. Η Glasnost (πολιτική διαφάνεια) είχε ξεκινήσει, αλλά κανείς δεν το είχε καταλάβει. Καλλιτέχνες όπως οι Billy Joel, Elton John και UB 40, πραγματοποιούν σειρά συναυλιών σε μια χώρα που μέχρι χθες η λέξη rock ήταν απαγορευμένη. Ο Ούγγρος διοργανωτής συναυλιών Laslo Hegedus βλέπει ότι το έδαφος είναι πρόσφορο για μια ακόμα σειρά συναυλιών από δυτικό rock συγκρότημα κι έρχεται σε επαφή με τον manager των Uriah Heep, Steve Parker ο οποίος ΧΩΡΙΣ να ρωτήσει το συγκρότημα, κλείνει περιοδεία στη Σοβιετική Ένωση, διαβλέποντας μια δημοσιότητα που μέχρι εκείνες τις ημέρες, δεν είχαν αφού έως τότε έπαιζαν σε χώρους, το πολύ 2.000 ατόμων και μόνο στην κεντρική Ευρώπη, και ξαφνικά θα έπαιζαν στο Ολυμπιακό Στάδιο της Μόσχας! Not bad! Σύμφωνα με το Ρώσο δημοσιογράφο/συγγραφέα Artemy Troisky, οι rock δίσκοι βρισκόντουσαν μόνο στη μαύρη αγορά και φυσικά δεν παιζόντουσαν από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Οι 10 ημέρες στο Ολυμπιακό Στάδιο συγκέντρωσαν συνολικά 180.000 θεατές, νούμερο που εκείνη την εποχή ούτε στο όνειρό τους δεν το φανταζόντουσαν, κερδίζοντας τον άτυπο τίτλο του πρώτου δυτικού rock συγκροτήματος που έπαιξε στη Σοβιετική Ένωση. «Αισθάνθηκα σαν να προσγειώθηκα σε άλλο πλανήτη. Οι διαδικασίες και η γραφειοκρατία για να βγούμε από το αεροδρόμιο, ήταν ένας σκέτος εφιάλτης» λέει ο Phil Lanzon με το σοβιετικό πρακτορείο Tass να έχει αναλάβει το promotion των συναυλιών».
"Το Ολυμπιακό Στάδιο ήταν τεράστιο, είχε 3 γήπεδα ποδοσφαίρου κι εμείς παίζαμε σε ένα πέταλο που μπορούσε να φιλοξενήσει 18.000 θεατές. Στην άλλη πλευρά, διεξαγόταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων Hockey» λέει ο Shaw. Οι Σοβιετικοί, εν προκειμένω Ρώσοι, δεν είχαν τα απαραίτητα για την παραγωγή μιας rock συναυλίας (φώτα, laser, καπνούς, ηχητικά), ήλθαν από τη Βουδαπέστη με φορτηγά. Η πολιτειακή αστυνομία αν και είχε ενημερωθεί για τα φορτηγά, τα σταμάταγε και έκαναν τις σχετικές ερωτήσεις. Σύμφωνα με τον Lazlo Hegedus, ο τρόπος να πείσει τους Σοβιετικούς δεν ήταν καθόλου εύκολος και έπρεπε να διαπραγματεύεται διαρκώς μαζί τους όπου κάθε φορά παρουσιαζόταν ένας αξιωματούχος της KGB, του Κομουνιστικού Κόμματος, της Κεντρικής Κυβέρνησης, της τοπικής κυβέρνησης και έπρεπε να του εξηγήσουν από την αρχή. «Κάθε ημέρα και κάθε ώρα, υπήρχαν 2 άνθρωποι της KGB που μας παρακολουθούσαν όπου και να πάμε με ένα μικρό Lada. Βγήκαμε μια βόλτα στα καταστήματα και τα ράφια ήταν άδεια»-Mick Box. Σύμφωνα με τον Bernie Shaw η σκηνή ήταν σε 100 μέτρα απόσταση από τον κόσμο(!) που ήταν καθισμένος ενώ περιφερειακά υπήρχαν 300 οπλισμένοι(!) στρατιώτες με τα κλασικά καπέλα από γούνα και τα χοντρά παλτά. Η όλη περιγραφή, μού φαίνεται υπερβολική. Πιο κάτω υπάρχει μετριοπαθέστερη άποψη από τον Box.“Στην πρώτη συναυλία, το κοινό ήταν με προσκλήσεις, καλοντυμένοι, όλοι της νεολαίας του κόμματος» - Lazlo Hegedus. Ο Mick Box μειώνει την απόσταση κοινού συγκροτήματος στα 30 μέτρα, λέγοντας ότι δεν επιτρεπόταν να χορέψουν, μπορούσαν όμως να χτυπήσουν παλαμάκια και να τραγουδήσουν». Η μεταξύ μας απόσταση ήταν τα 30 μέτρα κι αυτό μας εμπόδιζε να έχουμε μια επικοινωνία με το κοινό. Το πρόβλημα λύθηκε όταν ο Bernie πήρε ένα radio μικρόφωνο (χωρίς σύρμα) και μπόρεσε να πλησιάσει το κοινό»-Mick Box. «Είχα κατέβει από τη σκηνή και τους έβαζα το μικρόφωνο στο στόμα. Δεν αντιδρούσαν καθόλου, ήταν απόλυτα κοντρολαρισμένοι»-Shaw. “Είχαν ξεχάσει να βάλουν αυτοκόλλητες ταινίες πάνω στη σκηνή με αποτέλεσμα να πέσω και να χτυπήσω. Μετά τη συναυλία, με πήγαν με ένα taxi σε γιατρό, συνοδεία με έναν αμίλητο νεαρό της KGB.Σε μια στιγμή μου είπε, χωρίς να με κυττάει με σπαστά αγγλικά »Γιατί θέλετε τον κόσμο να βρίσκεται μπροστά στη σκηνή; Δεν είναι σωστό» - Phil Lanzon. Γεγονός είναι ότι ο γιατρός φρόντισε τον Lanz on που την επόμενη ημέρα, έπαιξε κανονικά». Πολύς κόσμος ερχόταν στα παρασκήνια για ένα αυτόγραφο. Δεν θα το πιστέψτε, αλλά η εξωτερική θερμοκρασία ήταν -26 και το μελάνι στο στυλό είχε παγώσει. Είχαν μαζί τους αναπτήρες και το ζέσταναν για να κυλήσει!»- Shaw. “Mέρα με την ημέρα, οι στρατιώτες που ήταν μαζί μας γινόντουσαν πιο φιλικοί αν και μια ημέρα έγινε ένα σοβαρό επεισόδιο όταν ένας στρατιώτης, τράβηξε με δύναμη ένα κορίτσι που είχε έλθει να μας συναντήσει. Ένας από τη δική μας ομάδα του έδωσε μια γροθιά και τον έριξε κάτω. Παγώσαμε, λέμε θα καταλήξουμε φυλακή. Ευτυχώς δεν έγινε τίποτε»- Laszlo Hegedus.
ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ
Η ηχογράφηση των συναυλιών, παρουσιάστηκε στο Live in Moscow ή αν προτιμάτε στα ρώσικα Cam B Mockbe και ήταν το πρώτο άλμπουμ με αυτή τη σύνθεση, η οποία κράτησε έως το θάνατο του Trevor Bolder, το 2013!Η φωνή του Bernie Shaw ακούγεται πολύ φρέσκια, εξ άλλου τότε ήταν μόνο 31 ετών ενώ τα πλήκτρα του Phil Lanzon μπορεί να μην βγάζουν τον όγκο του Hanmmond αλλά το γενικό παίξιμό τους ήταν …ορμητικό και θα το χαρακτήριζα πολύ καλό. Καλή η επιλογή των τραγουδιών (Bird of Prey, Stealin’, Too Scared to Run και That’s the way it is δίπλα στα παλιά Easy livin;, July Morning και Wizard. Έκπληξη τα 3 καινούργια “Corina”, “Mister Majestic” και Pacific Highway”, τα οποία στέκονται πολύ καλά. Στην bonus έκδοση του cd, υπάρχουν και τα Gypsy, Rockarama και Heartache City. Το Live in Moscow ήταν ένα πολύ σημαντικό άλμπουμ στην πορεία των Uriah Heep, αφού βοήθησε στην επανεκκίνηση τους, κάνοντας μια καινούργια αρχή. Με την επιστροφή του στην Αγγλία, το συγκρότημα έδωσε πολλές συνεντεύξεις για τις Σοβιετικές συναυλίες του και το κυριότερο υπέγραψαν συμβόλαιο με τη Legacy όπου το 1989 κυκλοφόρησαν το πρώτο studio άλμπουμ με την καινούργια σύνθεση με τίτλο Raging Silence.
TRIVIA
 |
| Το εσώφυλλο |
- Στα bonus της remastered επανέκδοσης του Raging Silence, υπάρχει η live ηχογράφηση από εκείνη την ιστορική περιοδεία στην Μόσχα του “Look at yourself” το οποίο δεν συμπεριλήφθηκε στο Live in Moscow για τεχνικούς λόγους.
- Μετά τη συναυλία των Uriah Heep, ακολούθησαν κι άλλα συγκροτήματα όπως οι Nazareth, και Deep Purple με τα πράγματα να κυλούν πιο εύκολα. Οι Uriah Heep επανέλαβαν τις εμφανίσεις τους στη Ρωσία πλέον, με τον Mick Box να λέει ότι οι δίσκοι τους κυκλοφόρησαν στην αγορά αλλά ποτές δεν πήραν χρήματα για τα δικαιώματα.
- Τα αποσπάσματα των συνεντεύξεων προέρχονται από το περιοδικό Classic Rock, Ιούνιος 2013.
- Ο τίτλος Tore Curtain είναι δανεισμένος από την ομότιτλη ταινία του Alfred Hitchock τοπ 1964.
Δημοσίευση σχολίου