Η ιστορία τους ξεκινά, όταν σχηματίστηκαν στη Νέα Υόρκη στα 1973, ιδρυτές του συγκροτήματος είναι οι Paul Stanley (κιθάρα) και Gene Simmons (μπάσο), ενώ, αργότερα προστέθηκαν οι Peter Criss (ντρμας) και Ace Frehley (κιθάρα). Ήταν αποφασισμένοι να δημιουργήσουν το καλύτερο Hard Rock σχήμα που θα μπορούσε να υπάρξει, τελικά τα κατάφεραν και με το παραπάνω, αφού αποφάσισαν να σοκάρουν τον κόσμο. Ένα συναυλιακό συγκρότημα, δηλαδή, που θα έμενε στην ιστορία σαν το σκληρότερο και καυτότερο, που έχει ποτέ εμφανιστεί. Σε αυτό, τους βοήθα και το make-up που υιοθετούν με όλο το μυστήριο που περικλείει αυτό. Ο Stanley πρότεινε το όνομα του group και ο Frehley, δημιούργησε το διάσημο λογότυπο και το ο make-up υποδηλώνει το alter ego τους. Κατά τη διάρκεια των επόμενων πέντε ετών, αντιμετώπισαν αμέτρητες δυσκολίες με θράσος, αποφασιστικότητα και ασταμάτητη δουλειά, κατέλαβαν όμως την κορυφή της μουσικής show business…
Γυρίστε το ρολόι πίσω στο 1976, στο μουσικό μέτωπο, οι KISS είναι σχετικά κάτι το ολοκαίνουριο στις ΗΠΑ, με σκληρά κυρίως τραγούδια. Πριν το Destroyer έχουν κυκλοφορήσει 3 studio άλμπουμ και ένα διπλό live. Παρόλο που οι πωλήσεις δεν πήγαιναν και τόσο καλά, οι live εμφανίσεις τους συγκέντρωναν πλήθος κόσμου, πέτυχαν μια μέτρια εμπορική επιτυχία και το στοίχημα ήταν με το επόμενο να επιτύχουν μια εμπορική επιτυχία που ήρθε με το Alive I, που γνωρίζει απροσδόκητη επιτυχία, αν και ήταν το τελευταίο χαρτί του group, αν δεν γινόταν επιτυχία το κουαρτέτο θα έφευγε από την δισκογραφική εταιρεία.
Οι KISS υπέγραψαν εκ νέου, ένα νέο συμβόλαιο με την Casablanca Records στα τέλη του 1975, εν μέρει η εταιρεία τους δεν ήταν σίγουρη αν μπορούσαν να αντιγράψουν τα επιτεύγματα της επιτυχίας του live album.
Μπαίνουν στο studio με παραγωγό τον μέγιστο παραγωγό Bob Ezrin (Alice Cooper, Pink Floyd) για την ηχογράφηση του Destroyer, το οποίο αποτελεί για πολλούς KISS fans την καλύτερη δημιουργία τους, καθώς περιλαμβάνει κλασικά τραγούδια όπως τα, “Detroit Rock City”, “Beth”, “God Of Thunder”, “Shout It Out Loud”… Το “Destroyer” κυκλοφόρησε στις 15 Μαρτίου 1976, από την Casablanca Records και σηματοδότησε μια απόκλιση από τον πιο ωμό ήχο των τριών πρώτων δίσκων τους με τον Ezrin μα εισαγάγει ηχητικά εφέ, χορωδίες, παιδιά που ουρλιάζουν και παιδική χορωδία, πρωτόγνωρα πράγματα για το συγκρότημα. Το Destroyer είναι το πρώτο τους, όπου εμφανίζονται μουσικοί εκτός του group, όπως τα μέλη της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Νέας Υόρκης. Ένας μουσικός, που δεν αναφαίρετε στα credits ήταν ο Dick Wagner (Alice Cooper), όπου παίζει solo κιθάρα στα “Sweet Pain” και “Flaming Youth”, επίσης, έπαιξε ακουστική κιθάρα στα “Beth” και “Great Expectations”.
Οι ηχογραφήσεις για τον δίσκο ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1975, αφού το συγκρότημα θεώρησε ότι ο Ezrin ήταν το καταλληλότερο άτομο για να τους βοηθήσει να ανεβάσουν τον ήχο τους και να διατηρήσουν την εμπορική επιτυχία που είχαν επιτύχει με το KIS Alive I. Πριν από τη τελική συνάντηση με τον Ezrin, το συγκρότημα είχε ηχογραφήσει ένα demo 15 τραγουδιών τον Αύγουστο του ’75. Ο Ezrin απέρριψε το μεγαλύτερο μέρος του υλικού και κράτησε μόνον τα “God Of Thunder” και “Detroit Rock City”. Άλλα τραγούδια από αυτό το demo μπήκαν στο επόμενο άλμπουμ Rock And Roll Over και στο solo του Gene Simmons του 1978, ενώ άλλα παραμένουν ως ακυκλοφόρητα. Το πρώτο demo που ηχογραφήθηκε ήταν το “Ain't None Of Your Business” με τον Peter Criss στα φωνητικά. Αν κι αυτό το τραγούδι απορρίφθηκε, άλλα τραγούδια γραμμένα από εξωτερικούς συνθέτες, έγιναν δεκτά με τους Kim Fowley και Mark Anthony να βλέπουν τη σύνθεσή τους “King Of The Night Time World” να περιλαμβάνεται στο δίσκο (τραγούδι από το προηγούμενο συγκρότημα τους, τους Hollywood Stars).
Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, που βασικά άρχισαν στις 3 Σεπτεμβρίου του ’75 και κράτησαν μέχρι τον Φεβρουάριο του ’76, ο Ezrin κατέφυγε σε πολλές τακτικές σχεδιασμένες για να αυξήσουν την ποιότητα της μουσικής που ηχογραφούσουν. Επειδή, κανένας από το group δεν ήταν επαγγελματίας μουσικός, ο Ezrin τους έδωσε κάποια μαθήματα στη θεωρία της μουσικής. Επίσης, σε μια προσπάθεια να ενσταλάξει την αίσθηση της πειθαρχίας στο group, φόρεσε μια σφυρίχτρα στο λαιμό του και τους παρότρυνε με ρητά, όπως… «εδώ πρόκειται τώρα να δουλέψουμε», ο Ezrin δεν λειτούργησε μόνον ως παραγωγός του δίσκου, αλλά και ως στρατοπεδάρχης. Αυτό ήταν πολύ έξυπνο και πραγματικά ήταν ακριβώς αυτό που χρειάζονταν εκείνη τη στιγμή, για να πάνε μπροστά ως συγκρότημα και να κατακτήσουν αν ήθελαν, τον κόσμο, με την καθοριστική του υπόδειξη ξεκίνησε μια νέα ελπιδοφόρα εποχή για το συγκρότημα. Για πρώτη φορά είχαν χρήματα και πέρασαν μήνες στο studio για να ηχογραφήσουν το LP τους, μαζί με τον Ezrin, εργάστηκαν σκληρά για να δημιουργήσουν έναν τέλειο δίσκο. Ο Ezrin και το συγκρότημα πέρασαν μήνες με τα τραγούδια, πρόσθεσαν εφέ και έκαναν διάφορα βήματα για να πάρουν το τελικό αποτέλεσμα που έψαχναν. Η κυκλοφορία του άλμπουμ, συνοδεύτηκε με μια μεγάλη διαφημιστική εκστρατεία που το βοήθησε να πουλήσει ακόμα περισσότερο (Νο 11 Αμερική, Νο22 Μ.Βρετανία) με το "Beth" να φθάνει στο Νο7 του chart μικρών δίσκων στην Αμερική και να παραμένει από τότε η υψηλότερη θέση στο chart μικρών δίσκων! Δεν ήταν μόνο το opening song “Detroit Rock City”, που κυριαρχείτε από μοναδικά riff και έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία του δίσκου, ήταν και το “Beth”. Μια μπαλάντα με πιάνο, που τραγουδούσε ο Peter Criss και ήταν μια προσθήκη της τελευταίας στιγμής στο άλμπουμ. Το “Beth” προϋπήρχε ως τραγούδι από ένα παλαιότερο group του Peter, τους Lips, τότε ως demo μορφή ονομαζόταν “Beck”. Ο μπασίστας των Chelsea, Michael Benvenga, έχει γράψει μαζί με τον Peter Criss και τον Stan Penridge το τραγούδι “Beck”, από “Beck” άλλαξε σε “Beth” αφού τροποποιήθηκε και αφιερώθηκε στην γυναίκα του Criss, Lydia. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί έπαιζαν αυτό το τραγούδι ξανά και ξανά και το τραγούδι τελικά κυκλοφόρησε ως A-single. Τη χρόνια μάλιστα που βγήκε το Destroyer”(1976), για το “Beth” o Peter Criss τιμήθηκε με το βραβείο “People’s Choice Award”, το οποίο παρέλαβε η ίδια η Lydia Criss.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Tο “Destroyed” είναι μακράν το πιο δημοφιλές και πιο επιτυχημένο KISS album, και συγκαταλέγονται στα καλύτερα άλμπουμ τους. Προσωπικά, θεωρώ ότι το εναρκτήριο “Detroit Rock City” είναι ένας διαχρονικός ύμνος και ένα από τα πιο δυνατά Hard Rock τραγούδια όλων των εποχώνμ ενώ υπάρχουν ορισμένα ωραία τραγούδια όπως το πιασάρικο “Shout It Out Loud”, το χαρούμενο “Flaming Youth” ή το “Do You Love Me”. Το δεύτερο αγαπημένο μου τραγούδι, είναι το βαρύ “God Of Thunder”, το οποίο έγραψε ο Stanley αλλά το τραγούδησε ο Simmons, επειδή ο Ezrin πίστευε ότι η φωνή του Simmons θα ταίριαζε καλύτερα στο τραγούδι.
Το “Destroyer” περιέχει 10 τραγούδια μοναδικά σε σύνθεση όλα κλασικά, είναι ο ορισμός του Αμερικανικού Hard Rock (αν και διαρκεί μόνο 34 λεπτά). Ένας δίσκος με χαρακτήρα και προσωπικότητα που μόνο οι KISS ξέρουν να δημιουργούν, τέλεια και παύλα. Είναι ένας δίσκος που δεν πρέπει να λείπει από καμία - μα καμία σοβαρή δισκοθήκη κάθε Rock/ Hard Rock/ Heavy Metal οπαδού.
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Το εξώφυλλο του δίσκου σχεδιάστηκε από τον ζωγράφο Ken Kelly που ήταν γνωστός στην Αμερική για τη τεχνοτροπία του στα κόμικς κι από εκεί τον «τσίμπησε» το management του συγκροτήματος, στέλνοντάς του ένα backstage pass για να γνωρίσει τα μέλη των Kiss αλλά και να αισθανθεί την ατμόσφαιρα μιας συναυλίας τους! O Kelly εντυπωσιάστηκε από τη συναυλία και την εμφάνισή τους κι ανέλαβε να ζωγραφίσει το εξώφυλλο, αλλά η πρώτη του προσέγγιση απορρίφθηκε από τη δισκογραφική εταιρεία Casablanca. Το εξώφυλλο ονομάστηκε "Brown cover” και ήταν σχεδόν το ίδιο με αυτό που τελικά εγκρίθηκε, απλά αλλάζει το φόντο που από καταστραμμένη πόλη, έγινε γαλαζοκόκκινος ουρανός. Στο οπισθόφυλλο, η καταστεμένη πόλη, παραμένει…καταστρεμένη! Το 1977 ο Kelly ξαναδούλεψε με τους Kiss στο εξώφυλλο του άλμπουμ τους Love Gun (1977). Στο εσώφυλλο, είχε ένα μεγάλο λογότυπο του συγκροτήματος και τους στίχους του τραγουδιού “Detroit Rock City”, ενώ, στην άλλη πλευρά υπήρχαν οι στίχοι του “Shout It Out Loud”, και μια διαφήμιση για το fan club, Kiss Army. Έχοντας κατακτήσει τον κόσμο σε μεγάλο βαθμό το “Destroyer” βοήθησε να εισέρθουν σ’ ένα πολύ ευρύτερο μουσικό κοινό και η Kiss-mania ήταν επίσημα σε πλήρη εξέλιξη.
Η σκηνική παρουσία είχε φτάσει στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο θεάματος, με τον Gene Simmons να πετάει να φτύνει φλόγες και να βγάζει από το στόμα του αίμα, ο Ace Frehley με κιθαριστικά solos στα οποία η κιθάρα του έπιανε φωτιά και πέταγε ρουκέτες. Τα τύμπανα του Peter Criss να ανυψώνονται με τη βάση τους είκοσι μέτρα ψηλά από την σκηνή, ενώ η σκηνική παρουσία του Paul Stanley είναι μοναδική, sexy, φανταστική, ανεπανάληπτη, καθώς είναι πάντα στο κέντρο του ενδιαφέροντος, ένας μοναδικός-εκπληκτικός frontman.
Ένα συγκρότημα με διεθνή εμβέλεια και κύρος, που σφράγισαν την εποχή τους και με το δισκογραφικό έργο τους άλλαξαν το ρου της Hard Rock μουσικής. Φυσικά το πόσοι και ποίοι μιμήθηκαν ή επηρεάστηκαν από αυτούς είναι περιττό να το αναφέρω… Οι KISS ήταν το πρώτο συγκρότημα στο χώρο του Hard Rock & Heavy Metal που προκάλεσε καταναλωτικό όργιο, έχουν κυκλοφορήσει ότι μπορείτε να φανταστείτε, από κούκλες, μάσκες, puzzle, παιχνίδια, νομίσματα, τετράδια, πετσέτες, ραδιόφωνα, πικάπ, προφυλακτικά, κουβέρτες, χαλιά, μέχρι και φλίπερ. Είχαν το μεγαλύτερο και πολυπληθέστερο fan club (KISS Army), που υπήρξε ποτέ στον κόσμο, με πάνω από 100.000 μέλη. Εκείνη την εποχή είχαν πραγματικά το άγγιγμα του Μίδα, ότι έπιαναν γινόταν χρυσό ή πλατινένιο… Το “Destroyer” έχει γίνει χρυσό και δύο φορές πλατινένιο.
 |
| Το οπισθόφυλλο |
Παρακολουθώ τους KISS περίπου από το 1980-1981 ως οπαδός και συλλέκτης και η αγάπη μου για αυτούς είναι μεγάλη, χωρίς όμως να δέχομαι και ότι κι αν κάνουν με κλειστά μάτια… Είναι προτιμότερο να διαλύσουν τώρα, παρά να συνεχίζουν με αυτά τα καμώματα. Αφού είναι νεκροί στουντιακά, τι το κρατάνε ανοικτό το μαγαζί, καλύτερα να το κλείσουν πριν γελοιοποιηθούν κι άλλο στα μάτια των πραγματικών οπαδών τους. Έχουν καταντήσει ένας κακός περιοδεύον θίασος, με δύο μόνο αυθεντικά μέλη, ενώ το να συναντήσεις από κοντά το group είναι πράγμα αδιανόητο ή και σπάνιο ακόμα, εκτός αν έχεις 1000+ ευρώ. Δυστυχώς, ξέχασαν τους πραγματικούς οπαδούς τους, που σε δύσκολους καιρούς τους στήριξαν πραγματικά και με το παραπάνω, εμείς οι οπαδοί το χρέος μας απέναντι τους το έχουμε κάνει, ενώ αυτοί όχι…
ΗΛΙΑΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
26/11/21
Ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ DESTROYER
Η διάθεση για πειραματισμό με την παράλληλη συμπόρευση στον δρόμο της Rock 'n' Roll αιωνιότητας που προήλθε από το "Alive!" έχρισε τον Bob Ezrin ως τον παραγωγό κλειδί. Ακόμα και αν τα Detroit Rock City, God of Thunder, Flaming Youth, Shout It Out Loud και Do You Love Me? θα έφεραν το απόλυτο Kiss "πνεύμα", η εκτόξευση στις πωλήσεις του "Destroyer" θα ερχόταν από ένα filler, την μπαλάντα "Beth". Δίσκος που έγινε τρεις φορές πλατινένιος, εδραίωσε τους Kiss του τότε και Θεοποίει τους Kiss του σήμερα με κάθε αναφορά σε κεραυνούς και Detroit.
Το magnus opus των kiss...
ΑπάντησηΔιαγραφή