45 TRIBUTES ΑΛΜΠΟΥΜ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΤΕ


Άλμπουμ με διασκευές υπάρχουν πολλά, τα καλά όμως είναι λίγα. Αυτά τα λίγα παρουσιάζουμε σε αυτό το άρθρο που συνυπογράφουν οι συντάκτες του Rockmachine.gr μαζί με …..εκλεκτούς φίλους (και πένες). Να διευκρινίσουμε ότι το άρθρο ΔΕΝ είναι εξαντλητικό, δηλαδή δεν τα παρουσιάζουμε όλα, εξ’άλλου δεν είναι και δυνατόν, αλλά τα καλύτερα. Ακόμα στο παρόν, επιλέξαμε άλμπουμ ributes/διασκευές από συγκροτήματα κι από καλλιτέχνες κι όχι άλμπουμ από various artists, δηλαδή διάφοροι μουσικοί να διασκευάζουν τραγούδια ενός καλλιτέχνη. Οι διασκευές, πόσο μάλλον τα άλμπουμ μόνο με τραγούδια διασκευών, έχουν την ιδιαιτερότητα του τι περιμένεις να ακούσεις; μια επανάληψη της πρώτης εκτέλεσης ή μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση της σύνθεσης; Το αποτέλεσμα είναι δίκοπο μαχαίρι! Επίσης να επισημάνω ότι έχουμε συμπεριλάβει άλμπουμ που εξ ολοκλήρου περιέχουν διασκευές, με μόνες εξαιρέσεις,  το A Change of Seasons των Dream Theater που περιέχει το ομώνυμο δικό τους τραγούδι, το cd single των Metallica με το “Hero of the Day” με 4 τραγούδια των Motorhead και το Pinups του David Bowie που θα συναντήσουμε σε λίγο.  Ξεκινάμε λοιπόν με το πρώτο ιστορικά tribute που ηχογραφήθηκε για …οικονομικούς λόγους από τους ….Thin Lizzy (Eric Bel κιθάρα, Phil Lynott μπάσο, Brian Downey ντραμς Benny White τραγούδι και Dave Lennox πλήκτρα) με τίτλο Funky Junction Play a Tribute to Deep Purple όταν το συγκρότημα βρισκόταν σε περίοδο μεγάλη οικονομικής δυσπραγίας και βέβαια το όνομα των Thin Lizzy δεν αναφέρεται στο εξώφυλλο. Τα τραγούδια ερμηνεύει ο άγνωστος Benny White, αφού ο Lynott δεν μπορούσε να τα αποδώσει. Το project απέτυχε (σ.σ. ευτυχώς), ενώ για την ιστορία στο άλμπουμ με τα 9 τραγούδια, υπάρχουν και τα «Fireball», "Black Night", "Strange Kind of Woman" (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice), "Hush" (Joe South), "Speed King" και 4 αδιάφορα δικά τους. Το αποκτάς μόνο και μόνο για ιστορικούς λόγους. Το δεύτερο tribute άλμπουμ που κυκλοφόρησε, αλλά αυτή τη φορά από μεγάλο όνομα ήταν το Pinups του David Bowie(1973). Με τη φορά που είχε ο Bowie (το προηγούμενο άλμπουμ του ήταν το Aladdin Sane), το Pinups πήγε στοΝο1 του Βρετανικού chart, με τον μεγάλο Άγγλο καλλιτέχνη να διασκευάζει Pretty Things, the Who, the Yardbirds και Pink Floyd. Αν το βρείτε, το αγοράζετε. Α.Ρ.


Από τη δεκαετία του 80 και μετά αρχίζει μια σταδιακή αύξηση των tributes άλμπουμ που κορυφώνεται τη δεκαετία του 90, γι αυτό και η σειρά των άλμπουμ που ακολουθούν δεν είναι χρονική, ξεκινώντας από το Purple Album (2015)των Whitesnake. Δεκατρία χρόνια μετά την επανασύσταση των Whitesnake, το Μάιο του 2015 το Purple Album κάνει την εμφάνιση του. Στην προσπάθεια αυτή, ο Coverdale θα ξεσκονίσει, θα γυαλίσει  και θα τιμήσει την περίοδο των Burn, Stormbringer και Come Taste the Band όπου συμμετείχε στους Τιτανοτεράστιους. Η παραγωγή αγγίζει τον σύγχρονο ήχο των Whitesnake, ενώ μεταξύ άλλων τα Lady Double Dealer,Coming Home, Stormbringer ακούγονται σαφώς πιο heavy. Στα 66 λεπτά του album, το  Sail Away με την διαφορετική προσέγγιση του, θα αποτελέσει μια ευχάριστη στιγμή. ΓΙΩΡΓΟΣ GK

Συγκεντρώνοντας μια dream team μουσικών αποτελούμενη από τους Joe Lyn Turner, Mark Boals, Jeff Scot Soto, David Rosenthal, σε εξαιρετική παραγωγή του Chris Tsangarides, o Malmsteen μέσω του Inspirations(1996) μας μεταφέρει στα πρώτα του ακούσματα. Μερικά λεπτά είναι αρκετά για να καταλάβει κανείς πως οι Jimi Hendrix, Uli Jon Roth,Geddy Lee και Ritchie Blackmore είναι αυτοί που τον ενέπνευσαν και του έδωσαν το κίνητρο για να εδραιωθεί  ως ένας από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες της γενιάς του. ΓΙΩΡΓΟΣ GK


Έχοντας περάσει σαν lead singer στους Rainbow και Deep Purple, έχοντας ήδη 2 προσωπικούς δίσκους και τη rock μουσική να βρίσκεται στην κατιούσα, ο Joseph Arthur Mark Linquito ή αλλιώς Joe Lyn Turner παίρνει το ρίσκο και κυκλοφορεί το Undercover με διασκευές από Deep Purple , Ides Of March , Marvin Gaye,The Spencer Davis Group μέχρι και τα  «Street Of Dreams» και «Thief in the night» των Fantago». «Vehicle», «Deal with the Preacher», «Chained» και “Fire and Water” βρίσκονται στις πιο δυνατές στιγμές του δίσκου ενώ δύο χρόνια αργότερα θα ακολουθήσει  το Undercover 2. ΓΙΩΡΓΟΣ GK
Μόλις τέσσερεις μήνες μετά την κυκλοφορία του Mindcrime At The Moore, τη ζωντανή απόδοση των Operation: Mindcrime και Operation: Mindcrime II και τη μεγάλη επιτυχία που τη συνόδευσε, μάλλον ξαφνικά κυκλοφόρησε το Take Cover, ένα album διασκευών, έντεκα τον αριθμό, από κομμάτια που αγαπήθηκαν και επηρέασαν τα μέλη των Queensryche κυρίως ως προς τη μουσική τους κατεύθυνση. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πέραν του “Neon Knights” (Black Sabbath) κανένα από αυτά δεν προέρχεται από το χώρο του metal. Οι Pink Floyd, οι Queen, οι U2,ο Peter Gabriel, οι Police, είναι κάποια από τα ονόματα που διασκευάζουν οι Queensryche σε μια κυκλοφορία που δείχνει κάπως βιαστικά επιμελημένη και που ναι μεν, οι εκτελέσεις των κομματιών είναι αξιοπρεπέστατες και δείχνουν σεβασμό στους original δημιουργούς, δεν περιέχουν από την άλλη πλευρά κάποια στοιχεία που θα αναδείκνυαν αυτά τα τραγούδια. Πιθανών το Take Cover να ήταν μια κίνηση ενίσχυσης του ονόματος της μπάντας σε μια περίοδο που αυτό είχε αρχίσει να ανεβαίνει, ο χρόνος όμως έδειξε ότι δεν...αγκαλιάστηκε από το κοινό. Δ.Κ

Μετά τον τραγικό θάνατο του Cliff Burton τον Σεπτέμβρη του 1986 στην Δανία, οι Metallica προσπάθησαν να ανασυνταχτούν με το νέο τους μπασίστα Jason Newsted. Οι πρόβες έγιναν στο γκαράζ του Lars, που το είχε πρόσφατα ανακαινίσει σε στούντιο. Τα έξι τραγούδια που απάρτιζαν το “'The $5.98 E.P. - Garage Days Re-Revisited”που προέκυψε ήταν κυρίως ένα μίγμα από NWOBHM και punk. To EP πήρε το όνομα του από το γκαράζ του Ulrich και από το ποσό που το συγκρότημα θεώρησε δίκαιο να πληρώσουν οι οπαδοί του, για να μην τους κοροϊδέψουν στο ταμείο! Το EP ξεκινάει με το “Helpless” των Diamond Head και το συγκρότημα επισκέπτεται ξανά το NWOBHM στο “The Small Hours” των Holocaust, ενώ ακολουθεί μία πρόταση του Hammett από τους Killing Joke, το “The Wait”. Μία απροσδόκητη επιλογή στο “Crash Course in Brain Surgery” των Ουαλών Budgie έρχεται στη συνέχεια, για να κλείσει το EP με ένα medley δύο τραγουδιών των Misfits, («Last Caress” και “Green Hell”). Στις ΗΠΑ έγινε πλατινένιο και μπήκε στο Top-30 του chart (No. 28).Κ.Τ.
Έντεκα χρόνια και πολλά εκατομμύρια πωλήσεων αργότερα, οι Metallica επανήλθαν με το Garage Inc.(1998), μία νέα συλλογή διασκευών. Η ιδέα ήταν να συνδυάσουν νέες διασκευές με εκείνες που είχαν κυκλοφορήσει στο παρελθόν στα b-sides και το Garage Days Re-Revisited EP, δημιουργώντας ένα διπλό άλμπουμ. Τα τραγούδια που επέλεξαν, από μια άποψη, ήταν ένας τρόπος να ανταποδώσουν στους καλλιτέχνες των οποίων τα τραγούδια διασκεύαζαν τις ημέρες που έπαιζαν στα club, παίζοντας πράγματα από άγνωστα βρετανικά συγκροτήματα που το κοινό πιθανότατα δεν ήξερε, περνώντας τα ως δικές τους συνθέσεις.
Το δεύτερο μέρος του “Garage Inc.” περιλάμβανε το “'The $5.98 E.P. - Garage Days Re-Revisited”, τα b-sides του “Creeping Death” (“Am I Evil?” και “Blitzkrieg”) και διάφορες διασκευές που είχαν κάνει για b-sides με τραγούδια των Budgie ("Breadfan"), Diamond Head (“The Prince”), Queen (“Stone Cold Crazy”), Anti-Nowhere League (“So What”) και Sweet Savage (“Killing Time”). Επίσης περιείχε και το “Motörheadache” με 4 τραγούδια των  Motörhead (“Overkill”, “Damage Case”, “Stone Dead Forever” και "Too Late Too Late»). Η επιτυχία ήταν δεδομένη, μόνο και μόνο που κυκλοφόρησε κάτω από το όνομα των Metallica, όντας 5 φορές πλατινένιο στις ΗΠΑ και με επιπλέον 1.000.000 αντίτυπα, ενώ στην χώρα μας ξεπέρασε τις 30.000 αντίτυπα. Κ.Τ.



To Σεπτέμβριο του 1996 κυκλοφόρησε το cd single του "Hero of the Day" με την ιδιαίτερη έκδοση του κόκκινου εξώφυλλου και με 4 κομμάτια των Motorhead ηχογραφημένα από τους Metallica για τα 50α γενέθλια του Lemmy. Είναι τα 4 τραγούδια που διαβάσατε πιο πάνω και συμπεριλήφθηκαν και στο Garage Inc.(1998). Α.Ρ.
Στην Αμερική εκλαμβάνουν το blues διαφορετικά απ΄ότι εμείς στην Ευρώπη. Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν χώνεψα το Honkin' on Bobo (2004, Νο 5 Αμερική) όπου οι Aerosmith διασκευάζουν 11 blues κομμάτια της περιόδου 1950 και 1960. Ποτέ δεν τους ένιωσα blues και ακούγοντας, όχι μια και δύο φορές το άλμπουμ, δεν με άγγιξε καμία στιγμή. Είμαι σίγουρος  ότι μικροί όντες, θα είχαν ξεκοκκαλίσει τα κλασικά blues άλμπουμ όλων των μεγάλων ερμηνευτών του είδους, αλλά στο Honkin' on Bobo αυτό δεν βγαίνει. Α.Ρ.
Οι Stryper, φυσικά, δεν είναι ξένοι με τις διασκευές. H αρχή έγινε με τα “Shining
Star” (Earth, Wind & Fire) που ηχογραφήθηκε για το Against The Law (1990) «Peace Of Mind» (Boston) για τα άλμπουμ Murder By Pride(2009). Αυτό
που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν, ωστόσο, είναι ότι οι Stryper
ξεκίνησαν ως cover band  με τον τραγουδιστή Michael
Sweet να λέει: “Πάντα κάναμε διασκευές Priest και Maiden, όλα εκείνα τα συγκροτήματα
με τα οποία μεγαλώσαμε και μας επηρέασαν”.
Ως εκ τούτου, το επόμενο προφανές βήμα για το συγκρότημα ήταν να
ηχογραφήσει ένα άλμπουμ διασκευών, το The Covering (2011) θέλοντας να δείξουν που βρίσκονται οι ρίζες τους. Οι 12 διασκευές του Covering έχουν ένα ωριμότερο ύφος με κατασταλαγμένους μουσικούς που επιδέξια μας χαρίζουν αγαπημένο βαρύτερο μελωδικό hard rock. Μου αρέσει και το συνιστώ ιδιαίτερα στους οπαδούς της μπάντας που εδώ στην Ελλάδα είναι πολλοί… αν και κρύβονται… εδώ και δεκαετίες!!! Η απόδοση του τραγουδιστή Michael Sweet, δείχνει να μην έχει χάσει τίποτα με τα χρόνια. Απλά ακούστε τα high -end falsettos με τα οποία χαλαρώνει στο «On Fire» (Van Halen) αλλά και στο πιο βαρύ «Breaking The Law» (Judas Priest), ενώ δανείζει μία κατάλληλη χαμηλότερη βάση, με τους τεχνικούς όρους μιλώντας, «The Trooper» (Iron Maiden). Πρέπει επίσης να σημειωθεί ιδιαίτερα η συσκευασία/εξώφυλλο, με το συνολικό νόημα του να είναι η
μεταμορφωτική δύναμη του Θεού και πώς μεταμορφώνεται ο άνθρωπος με την
κάλυψη Του και αλλάζει η ζωή του.Ν.Γ.

Πώς θα ήταν άραγε αν η ιστορία είχε άλλη τροπή και τελικά ο Kevin Chalfant γινόταν επίσημα ο τραγουδιστής των μελωδικών θεών Journey κάπου πίσω στο 1993, κυκλοφορώντας μαζί τους τον δίσκο "Freedom"; Υποθέτω πως θα είχαμε και την δυνατότητα να ακούσουμε δια στόματος ιδίου και τους ύμνους όπως Don't stop belivin', Separate ways, Send her my love, Faithfully κτλ. Μέρος του ονείρου έγινε πραγματικότητα το 2007 μέσα από ένα πολύ καλό άλμπουμ διασκευών, τιμώντας άξια την τότε υποψηφιότητα του, αιχμαλωτίζοντας το πνεύμα των Journey ακόμα και στο εξώφυλλο που την θέση του Σκαραβαίου την πήρε...... Η μύγα! Σ.Γ.

Οι Dream Theater είναι μια μπάντα που ποτέ δεν έκρυψε τις επιρροές της και τις τίμησε όσο λίγοι. Από τα πρώτα χρόνια της καριέρας τους, στις συναυλίες τους κατά την διάρκεια των θρυλικών πλέον τζαμαρισμάτων που έκαναν τα μέλη τους στην σκηνή, πάντα ένα riff ή ακόμα και κάποιο ολόκληρο τραγούδι από κάποια επιρροή τους υπήρχε. Από Rush, Black Sabbath, Beatles ή Led Zeppelin μέχρι κορυφαία soundtrack ταινιών επιστρατεύαν και γοητεύαν το ακροατήριο τους.
Αφιέρωσαν μέρος της δισκογραφίας τους, αλλά κυρίως μέρος των συναυλιών παίζοντας ακόμα και ολόκληρα άλμπουμ από μπάντες που τους καθόρισαν. Αυτή η ιστορία ξεκίνησε στο A Change Of Seasons ep, όπου σαν b side του 24 λεπτού έπους τους είχαν διασκευές από Deep Purple, Elton John, Queen μεταξύ άλλων. Συνέχισε στα θρυλικά Official Bootlegs που έκαναν το αδιανόητο, δηλαδή να παίξουν ζωντανά σε πόλεις που έπαιζαν δυο μέρες,  την δεύτερη ένα θρυλικό άλμπουμ. Ποια άλμπουμ; Κάθεστε; Deep Purple - Made in Japan, Iron Maiden - The Number of the Beast, Metallica - Master of Puppets, Pink Floyd - Dark Side Of The Moon. Ναι, ναι καλά διαβάζετε. Επίσης έχουν Official Bootleg με τίτλο Uncovered όπου θα ακούσεις από Marilion μέχρι το soundtrack του Mission Impossible!!! Έχει και παρακάτω. Το 2009 στο άλμπουμ τους Black Clouds & Silver Linings κυκλοφορούν τριπλό cd, όπου στο τρίτο cd τολμούν το αδιανόητο. Διασκευάζουν το Stargazer των Rainbow καθώς και το To Tame A Land των Iron Maiden, μεταξύ άλλων, σε δυο συγκλονιστικές διασκευές. Σε όλη τους την καριέρα δεν σταμάτησαν να “ανακατεύονται” με τις επιρροές τους.



Το τζαμάρισμα που ανέφερα πιο πάνω, καθώς και ο απόλυτος σεβασμός τους στις επιρροές τους ήταν οι κύριοι λόγοι που το έκαναν αυτό. Ακόμα και περιόδους που ξεπερνούσαν σε εμπορική άξια και απήχηση τις επιρροές τους, η ταπεινότητα που τους διακρίνει όλα τα χρόνια της καριέρας τους, ήταν αυτή που τους οδηγούσε στην εφηβεία τους και στις επιρροές τους.
Οι Dream Theater είναι στην ιστορία σαν την μεγαλύτερη progressive metal μπάντα όλων των εποχών και όλοι έχουν να μιλήσουν για κάποιο τραγούδι τους ή τις μουσικές τους δεξιότητες. Κανείς σχεδόν δεν λέει για τις διασκευές τους. Λογικό, εάν σκεφτεί κανείς τον κατάλογο των τραγουδιών τους. Αλλά όποιος τις ακούει και βλέπει την διάσταση που δίνουν στο αρχικό υλικό, τον κάνει να ξανασκεφτεί, να πει ένα: “ώπα, τι έκαναν εδώ;”.Π.Π.

Οι Hayseed Dixie είναι πραγματική περίπτωση κι ελάχιστα γνωστοί στην Ευρώπη κι αν θυμάμαι καλά, τους είχα μάθε από ένα cd του περιοδικού Classic Rock. To αμερικάνικο συγκρότημα από το Νashville του Tennessee παίζει bluegrass και …ειδικεύεται στις διασκευές κλασικών rock/hard τραγουδιών, δημιουργώντας το….rockgrass!!!! Το πρώτο άλμπουμ τους ήταν το A Hillbilly Tribute to AC/DC (2001) με διασκευές 10 τραγουδιών των AC/DC για να ακολουθήσουν τα A Hillbilly Tribute to Mountain Love (2002) με διασκευές Queen, Cars, Bad Company, Ted Nugent κ.α., αλλά και το επίσης καλό Kiss My Grass: A Hillbilly Tribute to Kiss (2003) με 10 διασκευές σε τραγούδια των Kiss.  Και πλάκα έχουν κι ενδιαφέρον! Α.Ρ.

Οι Def Leppard το 2006 έβγαλαν ένα ολόκληρο άλμπουμ με διασκευές με τίτλο Yeah! (Νο 16 Μ.Βρετανία, Νο 52 Αμερική). Το ιδιαίτερο artwork, που επιμελήθηκε ο γνωστός φωτογράφος Mick Rock, έχει τα μέλη του συγκροτήματος να φωτογραφίζονται στο στυλ αγαπημένων τους καλλιτεχνών όπως π.χ. ο Rick Savage ως Freddie Mercury από το “Queen II”, o Vivian Campbell ως Marc Bolan από το “Electric Warrior”, ο Joe Elliott ως David Bowie από το “The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars”, o Rick Allen ως Lou Reed από το “Transformer” και ο Phil Collen ως Iggy Pop από το “Raw Power” των Stooges. Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι το άλμπουμ περιέχει αρκετές glam διασκευές: "20th Century Boy" (T. Rex), "The Golden Age of Rock 'n' Roll" (Mott the Hoople), "Hell Raiser" (Sweet) και "Street Life" (Roxy Music). Υπάρχει ακόμη μία ενδιαφέρουσα εκδοχή του "Rock On" του David Essex που βγήκε τόσο καλή που το συγκρότημα την έβαλε στο set list των συναυλιών τους. Να σημειώσω τις 2 περίεργες επιλογές στις επιτυχίες των John Kongos "He's Gonna Step on You Again" και "Heartbeat" των Jobriath. Κ.Τ.
Οι Rush γιόρτασαν την 30ή επέτειό τους κάνοντας μία σύντομη βουτιά στο παρελθόν για να αποτίσουν φόρο τιμής σε καλλιτέχνες που τους επηρέασαν. Η τριάδα έκανε το «αγροτικό» της από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του '60, αντλώντας έμπνευση όχι μόνο από τους θορυβώδεις Blue Cheer, τους Who, τους Yardbirds and τους Cream, αλλά και από τα ήρεμα στοιχεία των Buffalo Springfield και των Love. Το EP Feedback κυκλοφόρησε τον Ιούνιο 2004. Ξεκινάει με το κλασικό "Summertime Blues" του Eddie Cochran και φθάνει στους Buffalo Springfield ("For What It's Worth" και "Mr. Soul"), παιγμένα με το ιδιαίτερο στυλ των Rush, με το "Mr. Soul" να είναι το καλύτερο από τα δύο. Το "Heart Full of Soul"των Yardbirds είναι μία αφιέρωση του LIfeson στον Jeff Beck, μαζί με το “Shapes of Things”. Οι Who εμφανίζονται στο “The Seeker”, ενώ υπάρχουν και τα “Crossroads” των Cream και το μη αναμενόμενο ίσως “Seven and Seven Is” των Love. Το EP αυτό είναι ένας αγνός φόρος τιμής των Rush σε αγαπημένους τους καλλιτέχνες και ένα ιδιαίτερο δώρο προς τους fans τους. Κ.Τ.  

Οι U.F.O. αποφάσισαν να βγάλουν ένα άλμπουμ διασκευών ως την 22η κυκλοφορία τους, με τίτλο “The Salentino Cuts”, το φθινόπωρο του 2017. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έπαιζαν διασκευές, αυτό είχε ξαναγίνει στο ντεμπούτο τους, όπου έπαιξαν το “C'mon Everybody” του Eddie Cochran και στο “Lights Out” του 1977, όπου έπαιξαν μία θαυμάσια διασκευή στο “Alone Again Or” των Love. Οι επιλογές των τραγουδιών είναι, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσες, με τραγούδια των Doors (“Break On Through”) και Montrose (“Rock Candy”) να ξεχωρίζουν. Η εκτέλεση του “It’s My Life” των Animals είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Άλλες ηχογραφήσεις περιλαμβάνουν τραγούδια των Yardbirds (“Heart Full of Soul”, το αμερικάνικο grunge supergroup Mad Season (“River of Deceit”), Steppenwolf (“The Pusher”),  John Mellencamp (“Paper in Fire”), το hit των Mountain “Mississippi Queen”, η μεγάλη επιτυχία του Bill Withers “Ain’t no sunshine”, Tom Petty (“Honey-Bee”), Robin Trower (“Too Rolling Stoned”) και ZZ Top (“Just Got Paid”). Πιθανότατα να μην ήταν απαραίτητο σε ένα τέτοιο στάδιο της καριέρας τους, διότι η κυκλοφορία δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην συνολική δισκογραφία του συγκροτήματος, όμως εδώ οι UFΟ εξυπηρετούν τον διττό σκοπό απόδοσης τιμής στους συναδέλφους τους και περνώντας μία ξεκούραστη διαδικασία ηχογραφήσεων. Δυστυχώς, όμως, είχε την ατυχή διάκριση να είναι το τελευταίο άλμπουμ στο οποίο συμμετείχε ο βετεράνος Paul Raymond, που πέθανε το 2019. Κ.Τ.
Τι κοινό έχουν οι Foo Fighters με τους Bee Gees; Μα τις 5 ευχάριστες διασκευές κλασικών disco επιτυχιών των Bee Gees (“You Should Be Dancing,” Night Fever,” “Tragedy” και“More Than a Woman”). Ποιος θα το πίστευε ότι ο πρώην ντράμερ των Nirvana θα αποφάσιζε να διασκευάσει τραγούδια ενός από τα πλέον εμβληματικά συγκροτήματα της disco εποχής, χωρίς κόμπλεξ και με πολύ καλή διάθεση. Παρεμπιπτόντως, το Hail Satin (2021, Νο 27Αμερική, Νο 17 Μ.Βρετανία) των Foo Fighters ήταν η αφορμή για αυτό το  άρθρο! Ε.Κ.
Τι συμβαίνει όταν θέλεις να ηχογραφήσεις ένα άλμπουμ με διασκευές με τραγούδια από τους…δασκάλους σου που σού έδωσαν την έμπνευση να ξεκινήσεις καριέρα; Διαλέγεις τα καλύτερα τραγούδια τους, που σου πάνε, κι ορισμένα από αυτά τολμώ να πω τα παίζουν ακόμα πιο γρήγορα από τις πρώτες ηχογραφήσεις, δεδομένου ότι ο τραγουδιστής των Saxon, Biff" Byford είναι κλεισμένα 70 ετών! Στο Inspirations η καλή παρέα των Saxon, σκάλισε τα αγαπημένα τραγούδια τους από τους Deep Purple (Speed King), Rolling Stones (Paint It Black), Jimi Hendrix (Stone Free), Led Zeppelin (Immigrant Song), AC/DC (Problem Child), Toto (Hold the Line) κ.α. και τα ηχογράφησε με τον καλύτερο τρόπο. Ε.Κ.     Περίεργο θέμα τα albums διασκευών κάποιου καλλιτέχνη ή μπάντας. Για να λέμε την αλήθεια, τις περισσότερες περιπτώσεις, μάλλον τα ηχογραφούν για να καλύψουν κάποιο κενό διάστημα στη δισκογραφία τους, γι'αυτό κάποιες φορές, τα ξεχνάνε ακόμα και οι οπαδοί τους. Σε αυτά τα albums, συνήθως ο καλλιτέχνης διασκευάζει προγενέστερα σχήματα που τον επηρέασαν ή τον ενέμπνευσαν στη δική του μουσική καριέρα. Έτσι λοιπόν, το "Under Cover" του Ozzy είναι ένα χαλαρό tribute το οποίο εμφανίστηκε στην αγορά στο τέλος του 2005, αν και νωρίτερα στη χρονιά, το μεγαλύτερο μέρος του, υπήρχε στη τετραπλή CD συλλογή με τίτλο "Prince of Darkness". Εδώ, βρίσκουμε τον Ozzy να διασκευάζει 2 από τα αγαπημένα του κομμάτια, το υπέροχο "Working Class Hero" του John Lennon και το "In My Life" των Beatles, αλλά η κορυφαία στιγμή μάλλον γέρνει στο "Fire" του Arthur Brown, και αν η μοναδικότητα της φωνής του σταμπάρει αιώνια τα δικά του τραγούδια, σε κάποιες από τις άλλες διασκευές μοιάζει ως ξένο στοιχείο. Στο τέλος της ημέρας, το "Under Cover" δεν διασκεδάζει ιδιαίτερα τους οπαδούς της Ozzάκλας οι οποίοι μάλλον θα επιστρέψουν στα γνωστά classics του madman, αλλά σίγουρα λειτουργεί ως μια δήλωση του Oz για να μάθει ο κόσμος τι άκουγε, πριν γίνει αυτός που ξέρουμε. Α.Α.
Αρχικά προβλεπόταν να κυκλοφορήσει δίσκος με καινούργιο υλικό, αλλά επειδή τα τραγούδια δεν …έφταναν, ο Eric Clapton αποφάσισε (κι έκανε πολύ καλά) να τιμήσει τον προπάτορα του Blues, Robert Johnson(1911-1938), διασκευάζοντας τις 14 όλες κι όλες συνθέσεις του στο άλμπουμ Me and Mr. Johnson(3004). Πολύ καλή προσέγγιση (για τον Clapton μιλάμε τώρα!) που ευτυχώς τιμήθηκε με 2.000.000 πωλήσεις και παραπάνω!  Α.Ρ.
Σε μια εποχή, το 1990 που τα άλμπουμ με διασκευές δεν ήταν καν της μόδας, η Joan Jett κυκλοφόρησε το The Hit List(No 36 Αμερική) όπου διασκευάζει μια ευρεία γκάμα τραγουδιών, από το AC/DC (Dirty Deeds) και Sex Pistols (Pretty Vacant) έως και Doors (Love me two times) και Jonathan Richman (Roadrunner USA), πατώντας στο προτύπο αλλά με το δικό της hard rock ύφος. Από τα καλά άλμπουμ διασκευών. Α.Ρ.
Ας ξεκινήσουμε με κάτι το δεδομένο, ο Νορβηγός Jorn είναι φωνάρα!! Στο Unlocking the past κατορθώνει να ακούγεται πιο Coverdale από τον Coverdale και πιο Dio και από.... ας μην το φτάσουμε στα άκρα! Αναμενώμενες διασκευές συγκροτημάτων (οικογένεια Purple, Kiss, Msg κτλ) από μια αναμενόμενα μεγάλη φωνή! Συμπέρασμα που ευθυγραμμίζεται και με τον δίσκο διασκευών στον τεράστιο Ronnie, ίσως όμως να λείπει η ψυχή που βάζει ο Dio και που δεν μπορεί να αποδωθεί με νότες. Στα δύο "Heavy Rock Radio ('s)", ο Jorn στρέφει το βλέμμα προς Αμερική μεριά (Journey, Don Henley, Eagles, Paul Stanley, Brian Adams κτλ) η τραχύτητα όμως που έχει πλέον η φωνή του δεν πετυχαίνει τον στόχο και τα στάνταρ που θα έθετε ένα Αμερικάνικο ραδιόφωνο. Μία απόπειρα διασκευών που ξεκίνησε πολύ καυτή το 2007 και κατέληξε αρκετά χλιαρή το 2020.  Σ.Γ.
Ασυνήθιστα απολαυστικό! Δύο λέξεις που μπορούν να περιγράψουν το άλμπουμ διασκευών με τίτλο Masterpieces που παρουσίασαν οι Σουηδοί "true" power metallers Hammerfall το 2008. Αριστουργήματα, όπως μαρτυρά και ο τίτλος του που κάποια προδίδουν τις ρίζες του συγκροτήματος και κάποια σε εκπλήσσουν ευχάριστα. Helloween, Rainbow, Stormwitch, Heavy Load αλλά και Yngwie Malmsteen, Europe, Pretty Maids, Kiss, Skid Row και Loudness. Απ'όλα έχει ο μπαξές! Η "χιουμοριστική" διασκευή στο Breaking the law (επιεικής χαρακτηρισμός) δεν πετυχαίνει τον σκοπό της αλλά ούτε και αγγίζει την ηχητική ποιότητα των υπολοίπων masterpieces.
All hail! Σ.Γ.
Ειδική περίπτωση κυκλοφορίας το Speak of the Devil του Ozzy Osbourne, από εκείνες που έχουν διαφορετικό ρόλο στα πλαίσια της μουσικής βιομηχανίας σε σχέση με το τι νομίζει ο μέσος οπαδός. Έχοντας κυκλοφορήσει και με τον τίτλο "Talk of the Devil", το συγκεκριμένο live album του 1982, βρίσκει τη μπάντα του Ozzy να διασκευάζει αποκλειστικά τραγούδια των Black Sabbath, την εποχή που ο Madman κράταγε το μικρόφωνο του πρώτου heavy metal σχήματος. Βέβαια, σε αντίθεση με το επόμενο live album του Ozzy ("Tribute") το οποίο ήταν 100% ζωντανά ηχογραφημένο όπως μου έχει αναφέρει και ο παραγωγός του (Max Norman), εδώ κάποια φωνητικά έχουν ξαναγραφτεί live στο studio, όπως έχει γίνει και με το θρυλικό "Unleashed in the East" των Judas Priest, μιας και οι συγκεκριμένες φωνές δεν ήταν σε πολύ καλή μέρα την στιγμή της ζωντανής ηχογράφησης. To "Speak of the Devil" ηχογραφήθηκε στη Νέα Υόρκη, όταν στη μπάντα υπήρχε ο Brad Gillis (Night Ranger) κιθάρα, με τον οποίο ο Ozzy δεν ηχογράφησε κάποιο studio album. Και ενώ η συγκεκριμένη κυκλοφορία βγήκε στην αγορά με μοναδικό σκοπό να ολοκληρώσει o Ozzy το συμβόλαιό του με την Jet Records και να αποδεσμευτεί από τον manager Don Arden, συνεχίζοντας με τη κόρη του Don, Sharon (την οποία o Oz είχε παντρευτεί την ίδια χρονιά), εδώ βρίσκουμε τις καλύτερες Black Sabbath live εκτελέσεις της solo καριέρας του Ozzy. Ο Gillis, όντας σπουδαίος κιθαρίστας αλλά χωρίς να είναι ο καλύτερος που πέρασε από τη μπάντα του Oz, αποδίδει με σπουδαίο τρόπο τα κλασικά '70s κομμάτια των Sabbath, τα οποία αποκτούν μια μοναδική '80s αισθητική. Το live album που κάποιες φορές δεν θεωρεί καν μέρος της δισκογραφίας του ο Ozzy, αφού δεν υπάρχει ούτε στο "See You on the Other Side" box set (2019) με τη δισκογραφία του, γνώρισε αναπάντεχη επιτυχία, ξεπερνώντας(!) το "Live Evil" που κυκλοφόρησαν την ίδια περίοδο οι Sabbath με τον Ronnie James Dio στη φωνή. Αυτή η γρήγορη κυκλοφορία για να αποδεσμευτεί από το συμβόλαιό του, κατόρθωσε και έχτισε το δικό της μύθο, αποδεικνύοντας επίσης, σε πόσο υψηλή δημοφιλία βρίσκεται πάντα ο Ozzy, ότι και να κάνει.  Α.Α.

Αν και πάντα μού άρεσε τη λογική των heavy συγκροτημάτων στην επιλογή των τραγουδιών που επιλέγουν να διασκευάσουν, τραγούδια, ακούγοντας το Metal Jukebox των Helloween, αισθάνομαι ότι όλα ακούγονται…ίδια. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1999 και αφού το συγκρότημα είχε κυκλοφορήσει 2 μέτρια άλμπουμ (The Time of the Oath και Better Than Raw ) και μάλλον δεν ενθουσίασε τους hard core fans τους.  Κι αυτή η μανία των heavy συγκροτημάτων να διασκευάζουν Abba (εν προκειμένω το Lay all your love on me) χρήζει ψυχιατρικής εξέτασης. Α.Ρ.
Η περίπτωση του Legends των Bonfire μου δίνει την αίσθηση ότι το συγκρότημα χωρίς να το πολυσκεφτεί αποφασίζει να διασκευάσει τραγούδια που ακούνε τα μέλη του πάρα πολύ εκείνη την περίοδο της ζωής τους. Οι Toto, οι Rainbow οι Survivor, οι UFO μπλέκονται με τους Queensryche, τους Deep Purple, την Robin Beck, τους Hardline ακόμα και τους Grave Digger. Εξαιρετική παραγωγή και αρκετά ενδιαφέρουσες οι νέες μουσικές προτάσεις κλασσικών τραγουδιών της hard and heavy σκηνής. Ωραία η τρίπλα αλλά και η μπαλίτσα από τον Γερμανό κυνηγό..... χμ.... κιθαρίστα ήθελα να πω Axel Rudi Pell και το άλμπουμ του Diamonds Ulocked (2007)! Ένα μη αναμενώμενο άλμπουμ διασκευών στο οποίο δεν θα ακούσετε Deep Purple, Rainbow και ότι σχετικό με την φαμίλια. Η λίστα περιλαμβάνει U2, Chris Rea, Phil Collins, The Mission (UK) καθώς επίσης Kiss, Michael Bolton, Riot έως και Montrose! Απρόσμενες και απρόβλεπτες εκτελέσεις (το Love gun έγινε μπαλάντα!) που σου αφήνουν μία ωραία ακουστική επίγευση με μέρος της ευθύνης να βαραίνει και τον Johnny Gioeli.  Σ.Γ.
Συχνά παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον η οπτική γωνία με την οποία ένα μεγάλο συγκρότημα αντιλαμβάνεται τραγούδια που σημάδεψαν το rock. Ειδικά αν το συγκρότημα αυτό είναι οι Styx. Στο Big Bang Theory οι Styx με σύγχρονη ενορχήστρωση, που δεν αλλοιώνει  την αρχική εκτέλεση, προσπαθούν να αναδείξουν τραγούδια που αποτέλεσαν αγαπημένα ακούσματα στα πρώτα χρόνια της τεράστιας καριέρας τους. Άλλες φορές το επιτυγχάνουν (I am the Walrus, Summer in the city, Find the Cost of Freedom, I Can See for Miles) και άλλες όχι (A salty dog, Can't Find My Way Home). Ο κρυστάλλινος ήχος, οι άψογες εκτελέσεις  και γενικότερα ο επαγγελματισμός των Styx διαμορφώνουν θετικό πρόσημο για το Big Bang Theory. Θ.Τ.


Μπορεί οι επανηχογραφημένες μεγάλες επιτυχίες των Scorpions να ακούγονται ανανεωμένες και καλογυαλισμένες  στο Comeblack, αλλά τις εντυπώσεις κερδίζουν τα «διαμάντια» των 60’s  και των 70’s που επέλεξαν να διασκευάσουν. Τραγούδια που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και χάραξαν τον δρόμο της επιτυχίας για τους Scorpions. Από την δυναμική διασκευή του “Tainted love” και  τα εμβληματικά κομμάτια της British Invasion που καθόρισε τον ήχο τους , έως τη γνώριμη μελωδία του "Across the Universe" ή του "Ruby Tuesday" οι Scorpions καταφέρνουν να  δώσουν νέα διάσταση σε τραγούδια που όλοι έχουμε αγαπήσει. Θ.Τ.
Μια που πιάσαμε τους Γερμανούς, θυμήθηκα τα 2 covers άλμπουμ που ηχογράφησε ο Michael Schenker, το Heavy Hitters( 2005) με επιλογές αναμενόμενες (UFO, Mountain, Cream, Hendrix, Nazareth, Black Sabbath αλλά και μικρό εκπλήξεις όπως Elvis Presley, Pink Floyd(!) και Iron Maiden. Κι όμως δεν έχει καμία Purple διασκευή! Το σημαντικό είναι οι καλεσμένοι που είναι γερά ονόματα όπως Lesley West, Jeff Scott Soto, Jeff Pilson, Rudy Sarzo, Mark Slaughter, Bob Kulick, Mike Inez, Joe Lynn Turner κ.α. ΠΡΟΣΟΧΗ: Το 2008 επανακυκλοφόρησε με τίτλο Doctor Doctor: The Kulick Sessions με 4 bonus τραγούδια. Το 2011 επανακυκλοφόρησε με τίτλο By Invitation Only με επί πλέον το "Run to the Hills" των Iron Maiden. Α.Ρ.

Aυτό που περιμέναμε μετά τα θρυλικά Use your Illusion, σίγουρα ΔΕΝ ήταν το Spaghetti Incident των Guns and Roses. Δεν λέω, αυτοί πέρασαν καλά, αλλά σε εμάς τι να πουν οι διασκευές των Skyliners, Fear, Professionals και U.K. Subs; Ευτυχώς είχε και τα “Raw Power” (Stooges), Hair of the Dog (Nazareth) και Buick Makane (T.Rex) και δεν έκλαιγα τα λεφτά μου. Α.Ρ.
Μετά από 11 χρόνια δισκογραφικής αναμονής, οι Rolling Stones, κυκλοφόρησαν το 2015 το άλμπουμ Blue & Lonesome, με 12 διασκευές blues τραγουδιών που τους επηρέασαν στα πρώτα βήματά τους. Δίσκος που θα περίμενα να είχαν κυκλοφορήσει πολλά χρόνια νωρίτερα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Καλό παίξιμο, τίμια επιλογή τραγουδιών, ωραία ατμόσφαιρα. Α.Ρ.



To 2007 οι Tesla κυκλοφόρησαν δυο άλμπουμ που στη χώρα μας (και μάλλον και γενικά) πέρασαν απαρατήρητα. Πρόκειται για τα Real to Reel και Real to Reel Vol 2
που περιείχαν από 13 και 12 αντίστοιχα τραγούδια, διασκευές David Bowie (All the young dudes), Black Sabbath (War Pigs), Bad Company (Shooting Star), ZZ Top (Beer Drinkers and Hell Raisers), Lynyrd Skynyrd(Saturday Night Special), Deep Purple (Space Truckin), James Gang (Walk Away) κ.α. μέσα σε αυτό το πνεύμα. Καλή δουλειά, καλή επιλογή τραγουδιών που τα έφεραν στα μέτρα τους. Α.Ρ.
Η αλήθεια είναι ότι οι Great White κι ο τότε τραγουδιστής τους, Jack Russell , είχαν ένα δυνατό έως και επικίνδυνο κόλλημα με τους Led Zeppelin. Κόλημα που είχε φανεί με τα   "Immigrant Song" και "Rock 'N Roll" που είχαν διασκευάσει στο Recovery: Live!(1988) και επιδεινώθηκε 10 χρόνια αργότερα με την κυκλοφορία του Great Zeppelin: A Tribute to Led Zeppelin (1998)που περιείχε 14 διασκευές σε τραγούδια των Zeps, σχετικά κοντά στον αρχική ήχο και σίγουρα πιο hard. Σε γενικές γραμμές ήταν καλή προσπάθεια, όπως και το δεύτερο tribute που κυκλοφόρησαν, το Recover (2002), με 14 τραγούδια που τους επηρέασαν στο ξεκίνημά τους. Αν αναρωτιέστε, Cult, AC/DC, Free,Van Halen, Robin Trower, Rolling Stones κ.α. είναι οι επηρεασμοί τους! Το 2005 ακολούθησε και δεύτερο tribute cd στους Led Zeppelin με 10 τραγούδια! Α.Ρ.

 
ΚΑΙ 2 ΕΛΛΗΝΙΚΑ



Το 1997 ο Διονύσης Σαββόπουλος βρήκε πάλι τον τρόπο να ταρακουνήσει τα νερά της ελληνικής μουσικής σκηνής, παρουσιάζοντας ένα άλμπουμ αφιέρωμα στους μεγάλους εκείνους καλλιτέχνες που θαύμαζε και τον ενέπνευσαν στην (μέχρι τότε) τριαντάχρονη πορεία του: Πρώτα απ’ όλα, στον Bob Dylan και στο Lucio Dalla, αλλά και στον Nick Cave, τον Lou Reed, τον Van Morisson, τους Cream, τους Jethro Tull, τους Spencer Davis Group, τους Talking Heads και τους Quicksilver Messenger Service. Συνολικά δώδεκα τραγούδια φιλοξένησε στο «Ξενοδοχείο» του ο Σαββόπουλος, έχοντας δίπλα του μια All Star μπάντα, απαρτιζόμενη από τον θεϊκό Γιάννη Σπάθα (κιθάρες και μαντολίνο), τον πολυτάλαντο Σταύρο Λάντσια (πλήκτρα και κρουστά), τη «δύναμη της φύσης» Γιώτη Κιουρτσόγλου (μπάσο), όπως και μια παρέα εκλεκτών τραγουδιστών για τα φωνητικά (Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ορφέας Περίδης, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Νίκος Πορτοκάλογλου, Αργύρης Μπακιρτζής, Νίκος Ζιώγαλας, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Τσακνής, κ.ά.) και από κοντά τους πιο εκλεκτούς session μουσικούς των ελληνικών στούντιο. Παρόλο το κύρος του Σαββόπουλου στη στιχουργική, παρόλο το αδιαμφισβήτητο γλωσσικό του χάρισμα, παρόλη τη συμμετοχή τόσο σπουδαίων μουσικών, δεν νομίζω ότι οι διασκευές είχαν να προσθέσουν κάτι καινούργιο, με δύο μόνο εξαιρέσεις: Το «της γιατρειάς το ρίσκο», που θεωρώ ότι είναι ένα νέο τραγούδι κι όχι απλώς μια μετάφραση και το «Άγγελος εξάγγελος», που –ούτως ή άλλως- από την πρώτη του εμφάνιση στο άλμπουμ «Βρώμικο ψωμί» (1972), ήταν μια αυτόνομη οντότητα, σε σχέση με το αρχικό τραγούδι του Bob Dylan.
Μιλώντας πάντως για το «Βρώμικο Ψωμί», που ήταν ως τότε η τελευταία και σημαντικότερη δουλειά του Σαββόπουλου στο χώρο του ροκ, θα πρέπει να υποδεχτούμε το γεγονός ότι, μέσα από το «Ξενοδοχείο», ο Διονύσης  ξαναβρίσκει την επαφή του με το ροκ και δημιουργεί έναν ακόμα δίαυλο επικοινωνίας με τους νέους. Δικαιόπολις
Το 1997 όταν ακόμα ο Νότης Σφακιανάκης βρισκόταν στο απόγειο της επιτυχίας του κυκλοφόρησε το  cd Εμπειριών Συλλέκτης-Μόνο για φίλους με ένα πολύ καλό κοπτικό εξώφυλλο, προχωρημένο για τα ελληνικά δεδομένα. Στα 16 τραγούδια που έχει διασκευάσει, υπάρχουν και 6 «ξένα» (Soldier of Fortune, Black Magic Woman, Try me–UFO, Sorry seems to be the hardest world–Elton John, Rain-Uriah Heep) αλλά και τα Δημοσθένους λέξις-Σαββόπουλος, Φάνης-Κατσιμιχαίοι κ.α. Στα ελληνικά η προσπάθεια του απέδωσε όσο μπορούσε να αποδώσει στα ξένα, υστερεί λόγω προφοράς. Πάντως εκτίμησα την προσπάθεια του και το καλό παίξιμο των μουσικών. Α.Ρ.  


ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑΝ:
Σ.Γ Σπύρος Γιαννακόπουλος
Δικαιόπολις
Επαμεινώνδας Κολιός
Αλέξανδρος Ριχάρδος
Θόδωρος Τερζόπουλος

Κώστας Τσιρανιδης
Και οι καλοί φίλοι:
Ανδρέας Ανδρέου (No Remorse Records' label manager, συντάκτης στο Metal Hammer και το Crystal Logic blog)
Νότης »Soldier Under Command» Γκιλλανίδης (Rocktime.gr)
Δημήτρης Καζαντζής (Bands Manager)

Panos “Ytsejam” Petropoulos
(Παρουσιαστής του Panos Metal Reactions στο YouTube)
 

4/9/21

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου