Γεννημένος στο Σαν Φρανσίσκο το 1953, o William De Ville μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη και σύντομα ανακάλυψε την επίδραση των R&B και blues στη ζωή του. Το 1971 τον βρίσκει στο Λονδίνο που τότε ήταν η πρωτεύουσα της μουσικής να προσπαθεί να σχηματίσει ένα συγκρότημα αλλά η αποτυχία να βρει τους μουσικούς που ήθελε, τον οδηγήσει στην απόφαση να ακολουθήσει προσωπική καριέρα. Επέστρεψε στο Σαν Φρανσίσκο και το 1974 σχημάτισε τους Mink DeVille, παίζοντας σε διάφορα clubs και με διάφορα ονόματα (Billy DeSade & the Marquis Lazy Eights). Γρήγορα αντελήφθηκε ότι η σκηνή της Νέας Υόρκης είχε περισσότερο ενδιαφέρον και εγκαθίσταται εκεί, ξεκινώντας εμφανίσεις στο CBGB club σαν house band για να γνωρίσει τον παραγωγό Jack Nitzsche με τον οποίο ηχογράφησε το πρώτο άλμπουμ του με τίτλο Cabretta για την Αμερική ((Νο 186 Αμερική) και Mink DeVille για την Ευρώπη αλλά άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στους κριτικούς που το επαίνεσαν. Έως τότε είχε γίνει γνωστός παίζοντας σταθερά στη house band του CBGB club, γι αυτό θα διαβάσετε να περιλαμβάνουν το όνομα του στην punk(!) σκηνή της Νέας Υόρκης. Καμία απολύτως σχέση. Το άλμπουμ έβγαλε ένα πολύ τραγούδι, το "Spanish Stroll"(Νο 20 Μ.Βρετανία). Ο Mink DeVille είχε καταφέρει να κάνει αισθητή την παρουσία του με το πρώτο άλμπουμ του αλλά και με τον τίτλο του, Cabretta που στην αμερικάνικη γλώσσα, είναι είδος δέρματος που χρησιμοποιείται σε γάντια και τζάκετ. Έδωσε αυτό το όνομα στο δίσκο του (δεν αναγράφεται στο εξώφυλλο), επειδή ο άνθρωπος που τον υπέγραψε (ο A&R Ben Edmonds της Capitol Records) του είπε ότι η μουσική του είναι σκληρή και εύπλαστη σαν δέρμα. Ακολουθεί το Return to Magenta (1978) όπου πιάνο παίζει ο Dr. John, με τη μουσική να είναι ένα ξεχωριστό κράμα rock, soul, blues και Latin.
Κι ενώ φαίνεται ότι έχει βάλει τα πράγματα σε μια τάξη, διαλύει το συγκρότημα και πηγαίνει στο Παρίσι όπου ηχογραφεί το άλμπουμ Le Chat Bleu(1980) με πολλά στοιχεία Cajun μουσικής (παραδοσιακή μουσική που συναντάται στη Νέα Ορλεάνη, με πολλά στοιχεία γαλλικής μουσικής με χρήση ακορντεόν και βιολιού). Ο δίσκος δεν βρίσκει την ανταπόκριση που ήθελε, καθυστερεί να κυκλοφορήσει στην Αμερική, υποχρεώνοντας τον να υπογράψει στην Atlantic και να κυκλοφορήσει το άλμπουμ Coup de Grace(1981, Νο161 Αμερική). Ακολουθούν μια σειρά κυκλοφοριών, με πρώτο EP με 6 τραγούδια και τίτλο Each Song is a Beat of my Heart (1983) και το άλμπουμ Miracle(1987) με το οποίο πλέον παρουσιάζεται με το κανονικό όνομα Willy DeVille σε παραγωγή του Mark Knopfler που μαζί με τον οργανίστα των Dire Straits, Guy Fletcher, παίζει σε όλο το άλμπουμ, όπως κι ο κιθαρίστας Chet Atkins κι ο ντράμερ των Toto, Jeff Porcaro. Σε όλα αυτά τα χρόνια, ο De Ville έχει αναπτύξει ένα εντελώς προσωπικό μουσικό ύφος όχι μόνο μουσικά αλλά και εμφανισιακά, με εξεζητημένη εντελώς προσωπική εμφάνιση (λεπτό μουστάκι, κοκοράκι μαλλί, ντύσιμο δανδή, ύφος μπλαζέ) που τον έκανε ξεχωριστό. Σε όλα τα άλμπουμ του διατήρησε ένα υψηλό ποιοτικό επίπεδο και ευτυχώς στα μέσα της δεκαετίας του 90, τον ανακάλυψαν οι παραγωγοί των ελληνικών ραδιοσταθμών και άρχισαν να παίζουν τραγούδια του.
To καλοκαίρι του 2009, το fan club ενημερώνει τους fans του ο Willie έχει χτυπηθεί από καρκίνο στο πάγκρεας, νοσηλεύεται σε νοσοκομείο και παρακαλεί όλους τους θαυμαστές του να του στείλουν κάρτες με μια κόκκινη καρδιά! Πέθανε τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς σε ηλικία 58 ετών. Τελευταίο του studio άλμπουμ ήταν το Pistola(2008) που το ηχογράφρησε σαν φόρο τιμής στον ήχο της New Orleans.
O Willy DeVille έχει εμφανιστεί το 1993 στο Ρόδον club.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Return to Magenta(1978)
Coup de Grâce (1981)
Each Song is a Beat of my Heart (1983)
Miracle (1987)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
23/8/21
Δημοσίευση σχολίου