Δεν μπορώ να θυμηθώ πως έφθασε στα χέρια μου το cd του Άγγλου κιθαρίστα (γεννημένου στο York) Stuart Smith, αλλά ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Έως τότε μού ήταν παντελώς άγνωστος και σε ένα Δελτίο Τύπου που συνόδευε το cd έλεγε ότι είχε περάσει για λίγο από τους Sweet και τώρα (σ.σ. το 1999) είχε σχηματίσει τους Heaven & Earth, δίνοντας στο άλμπουμ αυτό το όνομα. Με καλεσμένους ονόματα όπως Richie Sambora (Bon Jovi), Joe Lynn Turner (Rainbow), Glenn Hughes (Deep Purple), Camine Appice (Vanilla Fudge), Howard Leese (κιθαρίστας Heart), Kelly Hansen (Foreigner) και Chuck Wright (μπασίστας Quiet Riot), ο Smith “δεν πουλάει» τα ονόματά τους αλλά τα χρησιμοποιεί κατάλληλα, παίρνοντας από τους άξιους μουσικούς το καλύτερο κομμάτι που μπορούν να προσφέρουν στα τραγούδια τους με τον ίδιο να παίζει μια υπέροχη γλυκιά κιθάρα. Παράδειγμα οι πολύ καλές ερμηνείες των Kelly Hansen και Joe Lynn Turner στα “Don't Keep Me Waiting” και «Heaven and Earth” αντίστοιχα, που ανεβάζουν ένα επίπεδο τα τραγούδια. Ξεχωρίζει το παίξιμο του βιρτουόζου Stewart Smith αλλά μεταξύ των καλύτερων κομματιών του άλμπουμ είναι η πολύ καλή διασκευή, από πλευράς ατμόσφαιρας του “When A Blind man Cries” των Deep Purple, που εδώ το ερμηνεύει ο Richie Sambora, πολύ καλύτερα απ΄ότι φαντάζεστε! Ακόμα καλύτερο το “Memories” που η ερμηνεία του Joe Lynn Turner απογειώνει, αλλά για να μην αδικώ και τους συνθέτες Smith, Rodriguez και Hansen, είναι η καλύτερη στιγμή του άλμπουμ.
Stuart Smith (ίδιο μαλλί με τον Blackmore!)
Ο Smith έχει πιάσει τη συνταγή, πλούσια πλήκτρα που ανατρέχουν στη δεκαετία του 70, πολύ καλά σόλο (συνταγή Deep Purple) και με ευκολία την παραθέτει σε κάθε κομμάτι. Το άλμπουμ κλείνει με το “Lose my Number” στολισμένο με τη φωνή του Kelly Hansen που θυμίζει έντονα Rainbow. Καλό άλμπουμ που θα δικαιώσει την αγορά κάθε hard rocker, και ειδικά αν είναι fan της σχολής Rainbow-Ritchie Blackmore. To Heaven and Hell δεν είναι το πλέον αντιπροσωπευτικό A.O.R./Melodic άλμπουμ, αλλά είναι πολύ κοντά στο ύφος και σας γνωρίζει (σ.σ. αν ήδη δεν τον ξέρατε) ένα πολύ καλό κιθαρίστα!
Θα κλείσω με αυτό που θα έπρεπε να γράψω πρώτο-πρώτο. Ο Stuart Smith είναι φίλος του Ritchie Blackmore και μάλιστα εκείνη την εποχή, έκαναν και παρέα. Πόσο τυχαία λοιπόν η ύπαρξη της μεσαιωνικής μπαλάντας "Shadow of the Tyburn Tree" που ερμηνεύει τόσο όμορφα ο J.L.Turner και οι στίχοι αναφέρονται σε ένα πραγματικό γεγονός του Βασιλιά Charles I που σκότωσε 16 μάγισσες, θεωρώντας τες υπεύθυνες για ένα ναυάγιο στον κόλπο του Forth;
Άγνωστος στο ευρύ κοινό αν δεν θύμιζε μουσικά rainbow εποχής turner... Δεν θα τους ήξερε κανείς όπως και τώρα άλλωστε που δεν τους θυμάστε κανενας
ΑπάντησηΔιαγραφή