DEMONS AND WIZARDS: ΤΟ ΔΙΑΜANTΙ ΤΩΝ URIAH HEEP

Tο 1972 βρίσκει τους Uriah Heep να έχουν κυκλοφορήσει 3 άλμπουμ, με τα 2 τελευταία
(Salisbury (1971) και  Look at Yourself (1971) να έχουν κάνει τη διαφορά. Σύμφωνα με τη λογική της εποχής αλλά κυρίως λόγω της κατακλυσμιαίας δημιουργικότητας που χαρακτήρισε ΟΛΟΥΣ τους μουσικούς των πρώτων χρόνων της δεκαετίας του 70, έξη μόλις μήνες μετά την κυκλοφορία του Look at Yourself (Σεπ.71) μπαίνουν στο Lansdowne Studios και με παραγωγό και ουσιαστικά 6ο μέλος τους, τον Gerry Bron (κι ιδιοκτήτη της Bronze Rec.) ηχογραφούν το καλύτερο (με διαφορά) άλμπουμ τους με τίτλο Demons and Wizards(1972, No 20 M.Bρετανία,No 23 Aμερική). O Bron ήταν παραγωγός με την κλασική έννοια του όρου κι ανοιχτός σε όλες τις ιδέες, ακόμα κι αν ακουγόντουσαν...τρελλές! Με βασικό πυρήνα τον υπέρ δημιουργικό οργανίστα, κιθαρίστα και βασικότατο συνθέτη Ken Hensley, τον τραγουδιστή David Byron και τον κιθαρίστα Mick Box, το συγκρότημα συμπληρώνεται από τον ντράμερ τον Lee Kerslake (από τους Gods, Weed, Toe Fat και National Head Band) που ήλθε μετά από πρόταση του Kerslake και μπασίστα τον πρώην Colosseum, Mark Clarke που είχε αντικαταστήσει τον Paul Newton. Δυστυχώς ο Clarke δεν στέριωσε πάνω από ένα χρόνο, αλλά πρόλαβε και συνσυνέθεσε με τον Ken Hensley το The Wizard, ένα από τα ομορφότερα τραγούδια του δίσκου αλλά και της δισκογραφίας του συγκροτήματος. Για την ιστορία, το τραγούδι ηχογραφήθηκε με προοπτική να κυκλοφορήσει σαν προπομπός του άλμπουμ γι αυτό και μόνο εδώ παίζει μπάσο ο Clarke ενώ στα υπόλοιπα τραγούδια παίζει ο ΝεοΖηλανδός Gary Thain που τον αντικατέστησε (πρώην Keef Hartley Band με τους οποίους είχε παίξει και στο Woodstock)! Με την παρά πάνω σύνθεση, οι Uriah Heep θα ηχογραφούσαν 2 από τα καλύτερα άλμπουμ τους (Demons and Wizards και The Magician’s Birthday) και θα έγραφαν την καλύτερη σελίδα στην ιστορία τους. Ξανά γυρνώ στο Demons and Wizards που μετά το “The Wizard” με την όμορφη μελωδία στην εισαγωγή, μετατρέπεται σε ένα εντυπωσιακό κομμάτι, ακολουθεί το “Traveler in Time” ένα hard rock κομμάτι με θέμα τη φαντασία και βασισμένο στο κιθαριστικό riff και το άπλετο wah-wah του Mick Box για να φθάσουμε στο mega hit “Easy livin”που γράφτηκε από τον Hensley μέσα σε 10 λεπτά! Η κιθάρα έχει ένα επιθετικό ύφος, που δεν συναντάτε εύκολα στα κομμάτια τους και ο τίτλος, προήλθε μετά από μια συζήτηση που είχαν μέσα σε ένα ταξί, επιστρέφοντας σπίτια τους, μετά από μια μαραθώνια τριήμερη ηχογράφηση σε studio. «Βιαζόμασταν να τελειώσουμε το άλμπουμ (σ.σ. Demons and Wizards) για να φύγουμε για περιοδεία. Μιλάγαμε και κάποιος από εμάς είπε πώς οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουμε μια τόσο εύκολη ζωή (we have such an easy life), παίζουμε, παίρνουμε τα χρήματα και πάμε σπίτια μας. Οι λέξεις «εύκολη ζωή» κόλλησαν στο μυαλό μου κι όταν μπήκα σπίτι μου, κάθισα στο πιάνο και σε δέκα λεπτά το είχα τελειώσει λέει ο Hensley. Η μελωδία του ήταν ένα ασταμάτητος ύμνος στο κυνήγι των ελπίδων και των φιλοδοξιών, ακόμη κι αν παραμένουν δελεαστικά απρόσιτες. Το τραγούδι  έφθασε έως το Νο 39 του αμερικάνικου chart μικρών δίσκων και ΔΕΝ μπήκε καν στο αγγλικό chart! Στις 28 και 29 Σεπτεμβρίου 1998, όταν είχε επισκεφτεί την Αθήνα στο πλαίσιο προώθηση μηχανημάτων της εταιρείας Saint Louis Music, όπου (τότε) στην Ελλάδα αντιπροσωπευόταν από τον όμιλο Νάκα, εκτός από μια μεγάλη ραδιοφωνική συνέντευξη που κάναμε στον Capital FM, βγήκαμε για φαγητό όπου όταν οι καλλιτέχνες είναι ελεύθεροι, γίνονται οι καλύτερες συζητήσεις. Έτσι μεταξύ άλλων, μιλώντας για το “Easy Livin” μού είπε ότι πάντα στους στίχους του ήθελε να περιγράφει το καλό και στο τέλος πάντα το καλό επικρατεί. Ένας φίλος του,  παρατήρησε ότι στο τραγούδι υπάρχει θρησκευτικό στοιχείο στο στίχο "Easy livin’, and I feel forgiven since you take your place in my heart"
κι ακούγονται καμπάνες. Τότε το έγραψε χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει τι γράφει, κάτι που κάνει όμως σήμερα. Να σημειώσω ότι εκείνη την εποχή της συνέντευξης, ο Ken Hensley ήταν αναγεννημένος χριστιανός, οπότε οι καμπάνες ήλθαν κι έδεσαν!
Κλασικό Uriah Heep με διπλά και τριπλά φωνητικά στη συνέχεια με το Poet's Justice για να κλείσει η πρώτη πλευρά του βινύλιου με τα βαριά πλήκτρα του Hammond και τη στοιχειωμένη υποβλητική εισαγωγή στο Circle Of Hands που η ερμηνεία του Byron το τινάζει! Από τα αγαπημένα μου ever κομμάτια τους! Δεν προλαβαίνει η βελόνα να ακουμπήσει το αυλάκι στη Β’ πλευρά και ο βαρύς ήχος του Hammond, δονεί το δωμάτιο. Ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε ασπρόμαυρη ταινία τρόμου της δεκαετίας του 50 και τον Byron να επιμένει να ερμηνεύει μοναδικά. Το “All my life” που ακολουθεί, παρουσιάζει τη hard rock πλευρά τους χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο για να φθάσουμε στη ντελικάτη μπαλάντα “Paradise” και το “Spell” που κλείνει ατμοσφαιρικά το δίσκο.Οι Mick Box και David Byron ήταν πολύ δεμένοι, φίλοι από τα εφηβικά χρόνια τους, με τον Hensley να εντάσσεται στο συγκρότημα το 1969. Οι σχέσεις μεταξύ του Hensley και των άλλων 4 ήταν επαγγελματικές αλλά ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα στενές. Παρόλα αυτά, ο Hensley λέει ότι η διάθεση στο συγκρότημα ήταν ηλεκτρισμένη όταν άρχισαν να δουλεύουν για το τέταρτο άλμπουμ τους. «Είμαστε 5 νέοι κλεισμένοι σε ένα στούντιο ηχογράφησης, με τη ζωή έξω να κυλά και εμείς να γράφουμε, διορθώνουμε, ξανά γράφουμε. Όλα ήταν εκτός ελέγχου αλλά και όλα υπό έλεγχο» Τραγούδια σαν τα Circle Of Hands, Paradise/The Spell Justice poets αλλά πάνω από όλα Rainbow Demon, ήταν περίπλοκα και μεγαλεπήβολα. Και δίπλα σε αυτά, τα 2.49 δαιμονισμένα λεπτά του Easy Livin’ ακουγόντουσαν σαν ένα ηλεκτρικό πανδαιμόνιο.Το Easy Livin’ ήταν το δεύτερο single που κυκλοφόρησε από το Demons and Wizards (το πρώτο ήταν το Wizads) και τους βοήθησε να ακουστούν στο αμερικάνικο ραδιόφωνο, που διαμόρφωνε τις πωλήσεις των άλμπουμ. Έτσι, βρέθηκαν να παίζουν σε sold-out αρένες, μπροστά σε χιλιάδες ανθρώπους, βγάζοντας τόνους χρημάτων» Και προσθέτει « Ακόμα δεν ξέρω πού πήγε το μεγαλύτερο μέρος τους».
Συμπερασματικά θα διαβάσετε αυτό που ήδη ξέρατε: ότι το Demons and Wizards είναι η κορυφαία στιγμή τους και μια από τις καλύτερες του λεγόμενου Κλασικού Rock και αντιπροσώπευσε αυτό που ήταν οι Uriah Heep: Μια μελωδική βόμβα, μέσα στο progressive κίνημα και στο αυξανόμενο hard rock της εποχής (σ.σ. τότες δεν υπήρχε ο όρος heavy metal) κι αυτό έγινε κατανοητό και τότε αλλά και στα επόμενα χρόνια.

Μπορεί να ακούγεται πιεστικό να ηχογραφούν δίσκο σχεδόν κάθε 10 μήνες ή και λιγότυερο αλλά όπως λέει ο Hensley «Τότε το απολάμβανα. Είχαμε πολλή ελευθερία να κάνουμε αυτό που θέλαμε, κάτι που ήταν υπέροχο».
ΤΟ ΕΞΩΦΥΛΛΟ  
Με αυτό το άλμπουμ, οι Uriah Heep κι ο εξαιρετικός κύριος Roger Dean εγκαινίασαν τη συνεργασία τους με ένα από τα καλύτερα έργα του. Ο μάγος, το δέρμα που φοράει, το ραβδί του, η κάπα του, οι ανεξάντλητες πηγές και η έκλειψη ηλίου, δένουν με τα τραγούδια και τη μουσική, σερβίροντάς μας ένα εξαιρετικό άλμπουμ! Η ομορφία του άλμπουμ φαίνεται στην έκδοση του 2πλού εξώφυλλου που πραγματικά είναι ένας πίνακας ζωγραφικής.
 TRIVIA

  • Οι ξενέρωτοι Άγγλοι δεν κατάφεραν να βάλουν το “Easy Livin” στο top μικρών δίσκων, πράγμα που έκαναν οι περισσότερες ευρωπαϊκές αγορές ακόμα και η ελληνική που τότε δεν διέθετε επίσημο chart.
  • Δυστυχώς σήμερα το μόνο εν ζωή μέλος είναι ο Mick Box

 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

18/6/21

 

Ο ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΙΑΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ DEMONS AND WIZARDS



Το 1972 ήταν μία απ τιs πιό παραγωγικέs χρονιέs στην Ιστορία του rock... Machine Head, Thick as a brick, Ziggy Stardust, Obscured by clouds, Exile on Main Street, Harvest ,Black Sabbath Volume 4, Close to the edge κλπ. Εν μέσω αυτών των εμβληματικών δίσκων κυκλοφόρησε το '72 και το Demons and Wizards των Uriah Heep, το τέταρτο studio album του συγκροτήματοs, και το πιό ενδεικτικό του ύφουs και του μουσικού στίγματοs που άφησαν στη μακρόχρονη πορεία τουs, ωs αποτέλεσμα κυρίωs του δημιουργικού οίστρου του συνθέτη - οργανίστα Ken Hensley. Eναs καθ' όλα υποδειγματικόs hard rock δίσκοs, που περιέχει ακατέργαστα διαμαντάκια που ακούγονται ακούραστα εκατοντάδεs φορέs. θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποια απ τα  τραγούδια αλλά δεν μπορώ.. θα ήμουν άδικοs για τα υπόλοιπα, γιατί όλα είναι φοβερά.. απλά προσωπική μου αδυναμία - εκτόs του all time classic "Easy livin" - είναι το "Circle of hands".  Mε το καλύτερο (κατά τη γνώμη μου) line up τηs μπάνταs ever - δυστυχώs από αυτή τη μαγική πεντάδα μόνο ο Mick Box είναι ακόμα εν ζωή - σε δαιμονιώδη φόρμα και έμπνευση, οι Uriah Heep με αυτό το album πρόσθεσαν ένα ακόμα αξιόμαχο βαρύ κανόνι στη "Ναυαρχίδα" του rock μουσικού στόλου, βαδίζονταs  αξιοπρεπέστατα και αρκετά "ανταγωνιστικά" θα έλεγα μόλιs μερικά βηματάκια πίσω απ τουs Tιτανομέγιστουs του είδουs, τουs Πρυτάνειs τηs hard rock Deep Purple! δικαίωs λοιπόν θεωρείται έναs απ τουs πιό αντιπροσωπευτικούs rock δίσκουs των 70's!

ΥΓ. Γελάω ακόμα όταν θυμάμαι οτι πριν περίπου 50 χρόνια, η αμερικανίδα δημοσιογράφοs του περιοδικού Rolling Stone, Mellisa Mills είχεγράψει στην κριτική της για το πρώτο τους άλμπουμ: "Αν αυτό το συγκρότημα πετύχει,, εγώ θα αυτοκτονήσω"!!! δεν ξέρω τί έκανε τελικά αυτή η κυρία και ούτε με ενδιαφέρει, αλλά θα έπρεπε να τηs πει κάποιοs.."άντε κυρά μου να ασχοληθείs με το σπίτι σου και τα παιδάκια σου και άσε αυτή τη δουλειά για άλλουs"! δεν ξέρω πώs λέγεται και ούτε καίγομαι να μάθω, αλλά αν κάποιοs φίλοs  τηs στήληs γνωρίζει ή θυμάται, τον παρακαλώ να το αναφέρει στο Rockmachine, προs χάριν τηs αρνητικήs υστεροφημίαs τηs!


 

 

Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου