από τα τέλη του 1966 έως τα τέλη του 1973, υπήρξαν από τα πιο χαρακτηριστικά και
επιδραστικά της underground σκηνής, με δυναμικές ζωντανές εμφανίσεις, ήχο που
ανέμειξε ψυχεδέλεια, τζαζ, φολκ, χαρντ και προοδευτικό ροκ και έναν τραγουδιστή με
μοναδική φωνή, τον Roger Chapman, ο οποίος επηρέασε μεταγενέστερους συναδέλφους
του.
Αν και δεν γνώρισαν επιτυχία στην Αμερική, υπήρξαν από τις πιο σημαντικές
μπάντες στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο ήχος τους άλλαζε συχνά, όπως επίσης και η σύνθεσή
τους.
Τα μέλη που απετέλεσαν την αυθεντική σύνθεση προήλθαν από τους Farinas (1962-
1966). Ο διάσημος Αμερικανός παραγωγός Kim Fowley ήταν εκείνος που πρότεινε να
μετονομαστούν σε The Family, εξ αιτίας των κοστουμιών (double breasted) που φορούσαν
στις εμφανίσεις τους τακτικά, τα οποία παρέπεμπαν στην Μαφία. Την συγκεκριμένη
ενδυματολογική άποψη πάντως σύντομα εγκατέλειψαν, όπως και το άρθρο The από την
ονομασία τους.
Οι Roger Chapman (τραγούδι/φυσαρμόνικα/σαξόφωνο/κρουστά), John Whitney
(κιθάρες/πλήκτρα), Jim King (σαξόφωνο/φυσαρμόνικα/πλήκτρα), Ric Grech
(μπάσο/βιολί/τσέλο/τραγούδι) και Harry Ovenall (τύμπανα/κρουστά) ηχογράφησαν τον
πρώτο μικρό δίσκο ”Scene Through The Eyes Of A Lens” and ”Gypsy Woman” τον
Σεπτέμβριο του 1967, σε παραγωγή του Jimmy Miller και βοήθεια από τον Steve
Winwood και τους υπόλοιπους Traffic. Πριν την κυκλοφορία του, ο ντράμερ Ovenall
αποχώρησε από το σχήμα επικαλούμενος την απομάκρυνσή τους από τον ήχο των Blues,
R & B και Soul προς χάριν της ψυχεδέλειας. Αντικαταστάτης του ο εικοσάχρονος Rob
Townsend, ο οποίος έπαιζε σε συγκροτήματα που είχαν επιρροές από την μουσική της
Motown Records.
Με τον ίδιο παραγωγό (Jimmy Miller) επρόκειτο να δουλέψουν για το πρώτο LP, όμως η συμμετοχή του περιορίστηκε μόνον σε δύο τραγούδια καθώς ήταν επιφορτισμένος με τις ηχογραφήσεις
του “Beggar’s Banquet” των Rolling Stones. Ο πρώην Traffic Dave Mason ανέλαβε την
δουλειά για την ολοκλήρωση του δίσκου “Music in a Doll’s House” (Νο. 35, 1968)
καθιστώντας τον ίδιο το μοναδικό μη μέλος της μπάντας του οποίου σύνθεση
συμπεριέλαβαν σε κυκλοφορία τους οι Family.
Ο παραγωγός του BBC Radio 1 John Peel υπεστήριξε δυναμικά την μπάντα μέσω των
εκπομπών του. Η κυκλοφορία του τον Ιούλιο του 1968 απέτρεψε τους Beatles από το να
κυκλοφορήσουν τον δικό τους διπλό “White Album” (Νοέμβριος 1968) με την αρχική του
ονομασία ”A Doll’s House”.
Το “Family Entertainment” (No. 6, 1969) ήταν το τελευταίο με την συγκεκριμένη σύνθεση,
ενώ επέφερε την ρήξη με τον εκπρόσωπό τους καθώς η τελική μίξη και επιλογή των
κομματιών έλαβε χώρα εν αγνοία των Family που περιόδευαν, αν και το “The Weaver’s
Answer” ανέβηκε έως το Νο. 11 στους μικρούς δίσκους. Το εξώφυλλο είναι επηρεασμένο
από το αντίστοιχο των Doors για τον δίσκο “Strange Days”.
Η περιοδεία που ακολούθησε στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν στέφθηκε με επιτυχία καθώς
αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα. Ο Ric Grech αποχώρησε απροειδοποίητα για να
καταλήξει στους Blind Faith στην μέση της περιοδείας, με τον John Weider (Eric Burdon
and The Animals) να τον αντικαθιστά. Ο Grech ήταν σημαντική μονάδα στους Family. Συνέθετε, τραγουδούσε πρώτη φωνή και ως πολυοργανίστας διαμόρφωνε τον ήχο και χρωμάτιζε τα τραγούδια τους σε μεγάλο βαθμό. Ένα από τα καλύτερα progressive τραγούδια της μπάντας ήταν
δικό του (How-Hi-the-Li).
Στην εμφάνισή τους στο Filmore East, με Ten Years και Nice, o Roger Chapman έχασε τον
έλεγχο της βάσης του μικροφώνου, που “πέταξε” προς την πλευρά του ιδιοκτήτη Bill
Graham, ο οποίος θεώρησε σκόπιμη την κίνηση του τραγουδιστή. Ο Chapman έχασε
προσωρινά την φωνή του προς το τέλος της περιοδείας ενώ η κλοπή του διαβατηρίου του
ανάγκασε το συγκρότημα να εμφανιστεί χωρίς εκείνον στον Καναδά.
Στην επιστροφή τους στην γενέτειρα εμφανίστηκαν και στην συναυλία των Rolling Stones
στο Hyde Park και στο φεστιβάλ του Isle of Wight. Το εκτός δίσκου τραγούδι “No Mule’s
Fool” έφθασε ἐως το Νο. 29 στους μικρούς δίσκους το φθινόπωρο, ενώ στο τέλος του
έτους απέλυσαν τον Jim King με την επίσημη ανακοίνωση να κάνει λόγο για “ασταθή
συμπεριφορά”, και τον πολυοργανίστα John “Poli” Palmer να ενσωματώνεται στους
Family.
Το 1970 είδαν το φως δύο νέες κυκλοφορίες από το συγκρότημα. Σε παραγωγή δική τους,
ο δίσκος “A Song for Me” κατέλαβε την υψηλότερη θέση από κάθε άλλη κυκλοφορία τους
στο Ηνωμένο Βασίλειο (Νο.4). Στο τέλος του έτους η πέμπτη δουλειά τους “Anyway”
(Νο.7) περιελάμβανε νέα τραγούδια, με την πρώτη πλευρά ηχογραφημένη σε συναυλία
στο Croydon.
Την κυκλοφορία της συλλογής τους “Old Songs New Songs” (1971) ακολούθησε η
αποχώρηση του μπασίστα/βιολονίστα Jon Weider για το συγκρότημα δύο πρώην μελών
των Taste και ενός μετέπειτα Family (Jim Cregan), τους Stud.
Ο πρώην Mogul Thrash, John Wetton, έγινε μέλος, μετά από ακροάσεις με αρκετούς
μουσικούς για την συγκεκριμένη θέση και αφού απέρριψε πρόταση του Robert Fripp να
ενταχθεί στους King Crimson. Με τον νεοφερμένο να μοιράζεται τα φωνητικά με τον
Chapman, ο μικρός δίσκος “In My Own Time” απεδείχθη ο πιο πετυχημένος (Νο. 4) ενώ
το LP “Fearless” (Νο.14) ήταν ο πρώτος που μπήκε στα πρώτα 200 στις Ηνωμένες
Πολιτείες (Νο.177).
To “Bandstand” (No.15 Ην. Βασίλειο, Νο.183 Η.Π.Α./1972) περιείχε το “Barlesque”
(No.13 στους μικρούς δίσκους), από τα πιο γνωστά τραγούδια τους, το οποίο αναφέρεται
στο ομότιτλο ποτοπωλείο (μπαρ) της γενέτειράς τους (Λέστερ). Ήταν το τελευταίο του
Wetton με τους Family.
Ο ρόλος του περιορίσθηκε σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο και ετούτη την φορά
απεδέχθη την νέα πρόσκληση του Robert Fripp για να προσχωρήσει στους King Crimson.
Τον Wetton διαδέχθηκε ο Jim Cregan, πρώην μέλος των Blossom Toes, μετέπειτα στους
Cockey Rebel και στο συγκρότημα του Rod Stewart, με τον οποίο συνέθεσε μερικές από
τις μεγαλύτερες επιτυχίες του.
Στο τέλος του 1972 αποχώρησε και ο Poli Palmer, με τον πρώην Ashton, Gardner and
Dyke και μετέπειτα Paice Ashton Lord, Tony Ashton να ολοκληρώνει την σύνθεση της
μπάντας που κυκλοφόρησε το μάλλον αδιάφορο “It’s Only a Movie” (No.30/1973) πριν
διαλυθούν μετά από την τελευταία τους συναυλία στο Λέστερ, τον Οκτώβριο.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
• Ο βασικός συνθετικός πυρήνας των Family, ο τραγουδιστής Roger Chapman και ο
κιθαρίστας Charlie Whitney σχημάτισαν τους Streetwalkers (1973-1977), με τρεις
δίσκους στο ενεργητικό τους, καλύτερος το “Red Card” (1976). Με τους
Streetwalkers συνεργάστηκαν πρώην συνοδοιπόροι τους στους Family, καθώς και
μέλη των King Crimson μεταξύ άλλων, στην πρώτη κυκλοφορία τους. Μέλη τους στην συνέχεια υπήρξαν ο Nicko McBrain (μετέπειτα στους Iron Maiden) και ο
David Dowle (μετέπειτα στους Whitesnake).
• Ο ντράμερ Rob Townshed υπήρξε μέλος των Medicine Head στο διάστημα 1973-
1975. Στην συνέχεια συνεργάστηκε εκ νέου με τον κιθαρίστα Charlie Whitney στους
βραχύβιους Axis Point (2 στούντιο LP).
• Ο πολυοργανίστας “Poli” Palmer συνεργάστηκε με την βρετανίδα τραγουδίστρια
της σόουλ Linda Lewis, δούλεψε με τον Peter Frampton, συμμετείχε σε δίσκους
των Streetwalkers, Roger Chapman και Pete Townshend. Επίσης συνέθεσε την
μουσική για την αυστραλιανής παραγωγής όπερα”Hero” (1976).
• Ο τραγουδιστής Roger Chapman ως σόλο καλλιτέχνης έχει αρκετούς δίσκους στο
ενεργητικό του. Ήταν ο τραγουδιστής στην μεγάλη επιτυχία του Mike Oldfield
“Shadow on the Wall” (1983), ενώ συμμετείχε στον δεύτερο δίσκο των Box of
Frogs “Strange Land” (1986).
• Ο σαξοφωνίστας Jim King ασχολήθηκε κυρίως με την τζαζ μουσική. Ο μπασίστας
John Weider συμμετείχε σε διάφορα σχήματα εκτός των Stud. Σε μεταγενέστερες
δουλειές του εντρύφησε στην μουσική New Age.
ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ
Το 2012 ανακοινώθηκε μία και μοναδική συναυλία επανασύνδεσης για το επόμενο έτος
στο Λονδίνο. Λόγω της μεγάλης ζήτησης προσετέθη μία ακόμη ημέρα, ενώ οργανώθηκε
και μία διευρυμένη σύνθεση που θα πλαισίωνε τους Chapman, Palmer, Townsend και
Cregan.
Οι συναυλίες συνεχίστηκαν και τα επόμενα χρόνια, με τις τελευταίες στα τέλη του 2016
στην γενέτειρά τους, στο Λέστερ.
TRIVIA
• Οι Family, καθώς και άλλα συγκροτήματα (Pink Floyd, Animals, Nice, Jimi Hendrix),
αναφέρονται με αλλαγμένα ονόματα, στο βιβλίο των Jenny Fabian and Johnny
Byrne, με τον τίτλο “Groupie” (1969), στο οποίο καταγράφεται η underground
μουσική σκηνή του Λονδίνου την δεκαετία των 60’s. Οι Family αναφέρονται ως
“Relation” κι o μπασίστας Ric Grech ως “Joe”.
• Συμπεριέληφθησαν στο ντοκιμαντέρ που αφορούσε στο φεστιβάλ του Isle of Wight
1970 με το τραγούδι "The Weaver's Answer.
• Συμφώνως προς τον ιστότοπο wikipedia, ο κιθαρίστας Charlie Whitney κατοικεί
στην Μυτιλήνη. Δεν γνωρίζω εάν συνεχίζει να διαμένει εκεί, το σίγουρο είναι όταν ο
Chapman δρομολογούσε την επανένωση των Family το 2012, επικοινώνησε πρώτα
με τον κιθαρίστα, ο οποίος αρνήθηκε, διότι ήταν ενθουσιασμένος με την ήρεμη ζωή
στην Λέσβο, όπου ζούσε με την σύντροφό του για αρκετά χρόνια.
• Ο μπασίστας των Wishbone Ash από το 1998 έως και σήμερα, Bob Skeat, έχει
δηλώσει ότι άφησε το πιάνο και εστράφη στο μπάσο μετά από ακρόαση του
“Barlesque” των Family.
• Από τα μέλη που πέρασαν από την μπάντα έχουν αποβιώσει οι Ric Grech (1990/43
ετών), Tony Ashton (2001/55), Jim King (2012/69) και John Wetton (2017/67)
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
A Family Entertainment (1969)
A Song for me (1970)
ΓΙΑΝΝΗΣ 602
23/12/19
Δημοσίευση σχολίου