ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΝΥΛΙΟ ΥΠΕΘΥΝΟ ΓΙΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΜΟΛΥΝΣΗ;

Δεν πρόλαβε το βινύλιο να επανέλθει στις αγορές και μάλιστα με ικανοποιητικούς ρυθμούς ετήσιας αύξησης και εμφανίστηκε ένα άρθρο που το συνδυάζει με την οικολογική μόλυνση! Πριν σας παραθέσω τα στοιχεία, πρέπει να αναφερθεί ότι το 2017 μόνο στην Αμερική πουλήθηκαν 14.300.00 αντίτυπα δίσκων βινυλίου και το 2019 προβλέπεται αύξηση του 200%!!! Τα νούμερα αφορούν καινούργιους δίσκους κι όχι μεταχειρισμένους και πάντα στην Αμερική.
Στο άρθρο που ακολουθεί, προσπάθησα να κρατήσω μόνο τα ενδιαφέροντα στοιχεία για να γίνει κατανοητό, αποφεύγοντας τους τεχνικούς όρους και τις λεπτομέρειες που μάλλον κουράζουν, κρατώντας την ουσία
Μια καινούργια μελέτη, φέρνει την κατασκευή δίσκων βινυλίου να είναι υπεύθυνη για μόλυνση του περιβάλλοντος με βασική αιτία τη μη αλλαγή μεθόδων με σύγχρονα μέσα αναπαραγωγής. 
Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής βινυλίου ηχογραφήσεων γίνεται με μεθόδους παραγωγής παλαιού τύπου που χρονολογούνται από τη δεκαετία του '70. Το αρχικό υλικό περιέχει επιβλαβή συστατικά, καθιστώντας το επικίνδυνο συμπλήρωμα σε κάθε χώρο υγειονομικής ταφής.
Πριν από δεκαετίες, τα αρχεία έγιναν από μια φυσική ρητίνη που ονομάζεται shellac, αλλά εδώ και πολύ καιρό έχουν αντικατασταθεί από ένα πιο ανθεκτικό βινύλιο - ειδικά χλωριούχο πολυβινύλιο. Το PVC προέρχεται εν μέρει από ορυκτά καύσιμα και μη ανακυκλώσιμο. Πολλές βελτιώσεις στη διαδικασία έχουν σημειωθεί και σε αυτόν τον κλάδο, αλλά εξακολουθεί να θεωρείται ότι είναι καρκινογόνος. Τα αρχεία Shellac ήταν εύθραυστα και επιρρεπή σε ζημιές από τα στοιχεία, ενώ τα αρχεία PVC διαρκούν πολύ περισσότερο. Στην πραγματικότητα, θα μπορούσαν κυριολεκτικά να πάρουν αιώνες για να αποσυντεθούν, κάτω από τις σωστές συνθήκες υγειονομικής ταφής. Εν τω μεταξύ, τυχόν αρχεία που καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής θα μπορούσαν να διαρρέουν επικίνδυνο υλικό στο περιβάλλον.
Τα σημερινά άλμπουμ φιλοξενούν επίσης έναν εκπληκτικό αριθμό τοξικών σύγχρονων προσθέτων, συμπεριλαμβανομένων των βαρέων μετάλλων και του αιθάλης. Οι εταιρείες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν μόλυβδο ως σταθεροποιητή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας συμπίεσης άλμπουμ, πολλά χρόνια μετά την απαγόρευση χημικών προϊόντων σε προϊόντα όπως το χρώμα. "Δεν υπάρχουν πάρα πολλές βιομηχανίες που σας επιτρέπουν να χρησιμοποιήσετε το μόλυβδο αυτές τις μέρες", δήλωσε ο Rob Brown, Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρίας Viryl Technologies, που εδρεύει στο Τορόντο, σε μια συνομιλία του 2018 με το Bloomberg.
Σε αντίθεση με τα μπουκάλια, τα καλαμάκια μίας χρήσης ή τις πλαστικές σακούλες, τα άλμπουμ μουσικής είναι απίθανο να καταλήξουν σε χώρο υγειονομικής ταφής. Στην πραγματικότητα, όμως, η όλη διαδικασία είναι συνήθως απαρχαιωμένη. Οι μηχανές πρεσαρίσματος τροφοδοτούνται από ατμολέβητες που απαιτούν ορυκτά καύσιμα για να λειτουργούν, το δε χρησιμοποιούμενο υγρό συνήθως αντιμετωπίζεται με αντιδιαβρωτικά χημικά που εμποδίζουν την σκουριά και οδηγεί σε επιπλέον λύματα. Στη συνέχεια, υπάρχει η πράξη της εκτύπωσης των ετικετών και του εξώφυλλου μανικιού, και έπειτα να πάρει το προϊόν στους καταναλωτές.
Το μελάνι που χρησιμοποιείται για τις εκτυπώσεις είναι παραδοσιακά βασισμένο σε διαλύτες. Οι δίσκοι εξακολουθούν να είναι τυλιγμένα σε πλαστική ύλη προ της φόρτωσής τους σε όχημα μεταφοράς με άνθρακα.
Στην Αμερική γίνεται προσπάθεια από όλο κι αυξανόμενες εταιρείες  να προωθήσουν νέες μεθόδους παραγωγής με ουδέτερες από άνθρακα έννοιες και τα υλικά επόμενης γενιάς, ελπίζοντας να μειώσουν το περιβαλλοντολογικά αποτύπωμα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ

26/6/19
Share on Google Plus

About Αλέξανδρος Ριχάρδος

    Blogger Comment

Δημοσίευση σχολίου