H κυκλοφορία του πανέμορφου Works VoII (1977) με υποψίασε ότι το τέλος έρχεται, κάτι που επιβεβαιώθηκε με την κυκλοφορία του Works 2 και πάλι το 1977 (διάβασε εδώ για τις επανακυκλοφορίες τους). Παρ’ όλη τη μουσική επανάσταση που συνέβαινε στην Αγγλία, το περφεξιονιστικό τρίο επανήλθε με το εκτός τόπου και χρόνου Love Beach (1978) και ένα από τα χειρότερα εξώφυλλα στην ιστορία του rock ενώ ακολούθησε το Black Moon πολλά χρόνια αργότερα το 1992. Κι αυτό εκτός τόπου και χρόνου. Η μουσική είχε αλλάξει κι αυτοί δεν έδειχναν να το έχουν καταλάβει αν και σε προσωπικές καριέρες μάλλον είχαν προσαρμοστεί με πρώτο τον Carl Palmer στους Asia.
Και ξαφνικά εκεί που απολαμβάναμε τη σπουδαία κληρονομία τους, το 1994 κυκλοφορούν ακόμα ένα άλμπουμ που δεν έχει λόγο ύπαρξης. Δεν μπορώ να καταλάβω τί είχαν στο μυαλό τους όταν ηχογραφούσαν το In The Hot Seat. Σίγουρα ο ήχος του είναι σύγχρονος όμως η φωνή του Greg Lake ακούγεται σκληρή και χωρίς εκείνη τη μελωδική χροιά των ‘70s. Όσο για τον ήχο τους, δείχνει να είναι πιο κοντά σε αυτόν τον Asia, αλλά και πάλι καμία σχέση. Ακόμα και τα instrumental κομμάτια ακούγονται άνοστα. Η ερώτηση ενός die hard fan είναι, αφού κυκλοφορήσατε τα ανεπαρκή Love Beach και Black Moon και φάνηκε ότι το πράγμα δεν πάει γιατί ηχογραφήσατε το In The Hot Seat; Δεν μπορώ να πιστέψω πως μουσικάρες σαν εσάς δεν καταλάβατε ότι κυλάει κουραστικά κ ιαδιάφορα! Δεν είναι τυχαίο ότι το άλμπουμ δεν μπήκε ούτε στο βρετανικό ούτε στο αμερικανικό chart.
ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΜΕΤΑ
Ο Keith Emerson συνέχισε την προσωπική καριέρα του κυκλοφορόντας το άλμπουμ Changing States (1995), o Greg Lake συνεχίζει κι αυτός τη σόλο καριέρα του με την ηχογράφηση του άλμπουμ King Biscuit Flower Hour Presents Greg Lake in Concert με τη συμμετοχή του Gary Moore στην κιθάρα ενώ τέλος ο Carl Palmer επανεμφανίστηκε δισκογραφικά το 2000 με το καλό σχήμα των Quango (με John Wetton μπάσο/φωνή, Geogg Downes πλήκτρα και David Kilmister κιθάρα).
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ
24/10/17
Δημοσίευση σχολίου